ตามตื้อผู้กองหน้านิ่ง

เฮ้อ!!! เฮ้อ!!!!แล้วก็เฮ้ออออเบื่อเว้ยยย!!!ทำไมอ่ะทำไม!!!เรามันไม่น่ากินตรงไหนว่ะออกจะสวยออกจะน่ากินขนาดนี้ ชิ๊ชิ๊!!

"เอาออกซิเจนหน่อยไหมอีแรด!!หายใจออกอยู่ได้ (ทำหน้าลำคาน) ไม่ใช่ว่านั่งๆ แล้วตายนะอีแรดแอมป์กูหลอนเลยนะเว้ย!!"

"กูขี้เกียจจะอ่อยอีตาผู้กองหน้านิ่งแล้วอ่ะหมดมุกจะอ่อยคนเย็นตาโฟต้มยำน้ำข้นแบบเขาแล้วเว้ย!!" เราแสดงหน้าตาเบื่อหน่ายออกมาถึงจะพูดแบบนั้นแต่ในใจก็ยังไม่หมดหวัง

"อะไรคือเย็นตาโฟต้มยำน้ำข้น (มันทำหน้าสงสัย) กูว่ามึงหิวแล้วมั้งอีสัส!!!"

"หิวค่ะ!!แต่หิวผู้กองไผ่!!กูอยากมีความผิดกูอยากโดนคลุมการประพฤติ!!!กูอยากอมของหลวงมึงเข้าใจป่ะ!!!เล่นไพ่กันดีไหมแล้วโทรให้ผู้กองมาจับ อิอิ"

"สมแล้วที่มึงมันมีเขาบนหัวอีเหี้ยควาย!!!แดกข้าว7-11อร่อยกว่าข้าวแดงนะอีห่า!!เพื่อนรักคนอื่นเขาชวนเที่ยวเมืองนอกนี่มึงจะชวนกูเข้าคุกเนี่ยนะ!!"

"อ่าว!!นี่ก็ต่างประเทศนะฮ่องกงไง ฮ่าฮ่า"

"นิ้วกลางไปแดกค่ะ!!"

.



.



.

"ถ้าหนูหายไปพี่ผู้กองจะรู้สึก!!! (เสียงน้อยใจ) แล้วอย่ามาร้องไห้ในวันที่หนูไม่อยู่แล้วกัน!!" นี่คือคำขู่งั้นเหรอ

"ก็ดีน่ะสิพี่จะได้เบาหูเมื่อไม่มีเธอมาคอยจุ้นจ้าน!!"

"งั้นก็ลาก่อนค่ะ!!!แอมป์จะไม่เข้ามากวนใจอีกแล้วขอโทษในความวุ่ยวายที่ผ่านมา!!!" ยัยตัวเตี้ยเดินหันหลังออกไปจากผม

ความรู้สึกตอนนั้นมันสองจิตสองใจอยากจะเดินตามไปแต่อีกใจกลับคิดว่าแบบนี้มันดีแล้ว