เมื่อนักฆ่าทะลุมิติมาเป็นหม่าม้าผู้แสนอ่อนโยน [Mpreg] เล่ม 2

เล่ม 2

"หู้ยุกะ มามะ หู้ยัก มามะ" เจ้าอ้วนนี่กอดผมแน่นเลย
"รู้แล้วๆ ก็อยู่อยู่นี่ไง ไม่ได้ไปไหนสักหน่อย" ผมลูบหลังเจ้าอ้วนเบาๆ ไม่รู้ในหัวเล็กๆ กำลังคิดอะไรอยู่ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่เรื่องที่ดีนัก
"จิงนะ มามะ ไม่ติ้ง หู้" ตากลมโตจ้องมาที่ผม
"อื้อ ไม่ทิ้ง ยังไงก็ไม่ทิ้ง" ก็เลี้ยงมาตั้งหลายวันขนาดนี้แล้ว ก็ทนๆ เลี้ยงต่อไปก็ไม่ได้หนักหนาอะไร
"เก่วก้อย ฉันยา" เจ้าอ้วนยอมปล่อยมือออกจากเอวผมแล้วยื่นนิ้วก้อยป้อมๆ ของตัวเองมาตรงหน้าผม
ตัวแค่นี้ก็รู้จักสัญญาเกี่ยวก้อยกับเขาแล้ว?
"มามะ ฉันยา" พอเห็นว่าผมไม่ยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยวสักที คิ้วๆ เล็กๆ ก็ขมวดเข้าหากัน
"ได้ๆ สัญญา ไม่ตายไม่ทิ้ง โอเคไหม"
"โอเก ม่ายตัย ม่ายติ้ง"