หวามรักสามีทมิฬ

จักรทิพย์ยอมแต่งงานกับมนตระการเพราะสถานการณ์บางอย่างบีบบังคับ เขาเกลียดชังเธอตั้งแต่ยังไม่ทันได้เห็นหน้า เกลียดพอๆ กับที่เกลียดภรรยาใหม่ของพ่อที่เขาคิดว่ามีเอี่ยวในเรื่องนี้ และจะทำทุกทางเพื่อให้เธอเป็นฝ่ายขอหย่าไปเอง
แต่หลังแต่งงานการกระทำของเขาช่างย้อนแย้งกับความคิดอย่างน่าโมโห
ภรรยาที่เขาอยากจะเกลียดชังกลับน่ารักน่าใคร่จนเขาไม่อยากปล่อยเธอไปไหน แต่คนปากร้ายปากหนักไม่คิดจะยอมรับให้เสียมาด เขาอ้างสิทธิ์ที่พึงมีกักขังเธอไว้ใต้อาณัติ

"จะไปไหน"
มนตระการทำเพียงเหลือบสายตามองอีกฝ่ายเท่านั้น ไม่มีแม้แต่คำพูดโต้ตอบกลับ หญิงสาวมองคนตรงหน้าราวกับว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงแค่อากาศธาตุและเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจ มือเล็กมุ่งมั่นที่จะปลดล็อคลูกบิดประตูให้ได้ แต่ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะไม่เป็นไปอย่างที่ใจต้องการ เพราะสุดท้ายข้อมือเรียวก็ถูกมือหนาคว้าหมับและกระชับแน่น
"ปล่อยค่ะ"
ยิ่งเธอบอกแบบนั้นจักรทิพย์ก็ยิ่งออกแรงกระชับแน่นราวกับว่าจงใจจะกลั่นแกล้งกัน ดวงตากลมโตเขียวขุ่นยามจ้องใบหน้าหล่อคมที่กำลังเผยยิ้มเย็น เผลอซู้ดปากเพราะความปวดหนึบที่จู่โจมตรงข้อมือเรียว แต่ถึงกระนั้นมนตระการก็ไม่ได้เอ่ยปากวิงวอนขอความเห็นใจจากคนใจร้ายอย่างจักรทิพย์
"ทำไมต้องเล่นตัว เธอคิดว่าฉันจะยอมแต่งงานแค่ให้เธอเดินเฉิดฉายอยู่ในไร่ไตรลักษณ์ในฐานะเมียของฉันแค่ตามกฎหมายอย่างนั้นเหรอ เธอคิดผิดแล้วมนตระการ ต่อให้ฉันจะรังเกียจเธอกับอาของเธอสักแค่ไหน แต่ระหว่างที่เราอยู่ด้วยกัน ฉันจะฝืนใจทำหน้าที่สามีทั้งตามนิตินัยและพฤตินัยอย่างไม่ขาดตกบกพร่องอย่างแน่นอน"
"คะคุณจักรหมายความว่าไงคะ"
ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่มนตระการจะซุกซ่อนความตื่นตระหนกและตื่นกลัวเอาไว้ได้ ความขุ่นเคืองที่ฉายชัดอยู่ในดวงตาคู่สวยก่อนหน้าถูกแทนที่ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความหวาดหวั่น จากที่มุ่งมั่นจะออกจากห้องหอให้ได้ เท้าเล็กก็ต้องขยับถอยร่นเมื่อร่างสูงขยับเข้ามาด้วยท่าทางคุกคาม โดยที่ข้อมือเล็กข้างหนึ่งก็ยังคงถูกอีกฝ่ายพันธนาการเอาไว้อย่างไร้การผ่อนปรน มนตระการพยายามสอดส่ายสายตาอย่างหาหนทางหนีทีไล่ และท่าทางตื่นกลัวของหญิงสาวก็ทำให้จักรทิพย์ยิ่งกระตุกยิ้มอย่างคนที่เหนือกว่า
"เธอเข้าใจในสิ่งที่ฉันพูดดีมนตระการ"

***นิยายหมดสัญญาเนื้อหาเหมือนเดิมค่ะ***