ลูกไอ้ใบ้หน้าเหมือนนายท่าน

เมื่อสิ้นยาย ไอ้ใบ้มันระหกระเหินไปอยู่กับพี่ชายที่ชุมน้ำเย็น เป็นคนครัวทำอาหารในเรือนนายท่าน วัน ๆ ไม่สุงสิงกับใคร ตั้งใจทำงานทำหน้าที่ของมันอย่างเดียว
ไอ้ใบ้มันเป็นโอเมก้ารูปชั่วตัวดำ ไม่งาม ไม่อรชรอ้อนแอ้น แถมยังไร้ซึ่งกลิ่นดึงดูดเหมือนโอเมก้าคนอื่น แต่มันก็ไม่เคยสร้างความเดือดร้อนให้ใคร อยู่อย่างเจียมเนื้อเจียมตัวในหระท่อมหลังน้อย
แต่กระนั้นวันหนึ่งไอ้ใบ้ก็ตั้งท้องหลังจากอยู่ในชุมน้ำเย็นได้ไม่นาน มันท้องไม่มีพ่อ ใครถามมันก็ไม่บอกว่าท้องกับใครจนถูกนายท่านไล่ไม่ให้ขึ้นมาบนเรือนอีก ทั้งยังด่ามันว่าเป็นไอ้ตัวอัปรีย์ เร่ไปเอากับใครต่อใครจนท้องโต
เจ็ดเดือนต่อมาไอ้ใบ้คลอดลูกชาย เป็นเด็กตัวขาวผิวพรรณเนียนละเอียดแบบชนชั้นสูง หลายคนต่างงงงวยว่าพ่อไอ้เด็กอัลฟ่าหวงแม่นั่นเป็นใคร กระทั่งมันอายุได้หนึ่งขวบเศษแววของพ่อมันก็ออกเต็ม ๆ
ลูกไอ้ใบ้หน้าตาเหมือนนายท่าน.............
จะมองซ้ายแลขวาก็เหมือนกันอย่างกับแกะ คิ้ว ตา หู จมูก ปาก ไม่เหมือนไอ้ใบ้แม่ของมันเลยสักกะนิด ทว่าดันไปเหมือนผู้เป็นนายเสียหมดทุกอย่าง
"อย่ามาทำแม่ต๋าร้องไห้นะ คนม่ายดี!!!"
"แม่บ้าใบของมึงมันไม่มีอะไรให้มึงหรอก อยู่อด ๆ อยาก ๆ สู้ไปอยู่กับกูไม่ดีกว่าหรือ?"
"ไม่ไป! ตะอยู่กับแม่ต๋า"
.
.
"ห้องนี้เป็นห้องเก่ากู มึงอยู่ที่นี่กับลูกแล้วกัน อย่านึกดีใจว่ากูรับมึงเป็นเมียล่ะ มึงก็แค่ขี้ข้าในเรือนครัว"
"ให้ไปกินข้าวมึงก็รีบไป ไม่ต้องมาส่งเเสียงบ้อแบ้จนน่ารำคาญ"
"พ่อต๋าอย่าดุแม่ต๋านะ!"
"งั้นก็บอกแม่มึงให้พูดให้รู้ความเหมือนคนอื่นเขาสิ"