กว่าคุณคินทร์จะสิ้นลาย

"พวกมึงจำคำกูไว้ให้ดี กับน้องคนนี้ฟินแค่ไหนไอ้คินทร์ก็ไม่กินซ้ำ"

***

ปลายลิ้นเรียวร้อนเริ่มไล้เลียริมฝีปากบางสวย ฉกแยงที่ช่องว่างระหว่างบนล่าง เมื่อเธอเปิดทางก็แทรกกายเข้าไป หยอกล้อลิ้นที่เอาแต่ห่อตัวหลีกหนี ล่อลวงจนผลัดกันดุนดันอยู่ภายใน

ที่ด้านนอก ริมฝีปากทั้งสองสอดประสานไร้ช่องว่าง

ร่างกายต่างเสียดสีเกลือกไส เหมือนไม้ขีดไฟกับตัวจุดข้างกล่อง ทั้งร้อนเร่าระคนรวดร้าว หากยอมปล่อยให้ตนเองถูกแผดเผาอย่างยินดี

'นารีนันท์' เลื่อนมือโอบแผ่นหลังกว้าง ทั้งที่ตั้งใจจะกอดเกี่ยวเอาไว้จนกว่าเวลาซึ่งอยากให้เป็นนิรันดร์ยามนี้หยุดลง แต่เมื่ออากาศในปอดถูกความร้อนของเขาผลาญพร่าไปเรื่อยๆ จนจะไม่สามารถหายใจ ก็เผลอจิกปลายเล็บ

ไม่รู้ทำให้เจ็บหรือเปล่า แต่เขาก็หยุดและถอดถอนปลายลิ้น

"เฮีย..." เสียงของเธอขาดห้วง หอบหายใจเข้าเฮือกใหญ่ "ชะ...ช้าหน่อยได้ไหมคะ"

ดวงตาฉ่ำหวานที่ช้อนมองยิ่งทำให้มฤคินทร์ของขึ้น

ไอ้ของในกางเกงนั่นแหละ

ปกติเวลาเขาจะมีสัมพันธ์วันไนต์จะไม่จูบกับใคร จะหาว่าดัดจริตก็ได้ แต่การเป็นหมอทำให้ได้รู้ว่าในปากคนเรามีเชื้อโรคสกปรกมากมายขนาดไหน ยิ่งถ้ามีแผลอยู่ข้างในนั่นคือเรื่องสยอง

กับคนที่คิดจะนอนด้วยกันครั้งเดียว ต่างฝ่ายต่างต้องการปลดปล่อยความรุ่มร้อนในกาย เลยไม่จำเป็นต้องแลกลิ้นกินน้ำลายให้เสี่ยง

แต่กับเธอมันต่างออกไป รู้จักและไว้ใจกันดีก็ส่วนหนึ่ง หากหลักๆ คือเขาทำเพราะโคตรจะอยากทำ

กับผู้หญิงสวยน่ารักเย้ายวนขนาดนี้ จะไม่จูบยังไงไหว

แล้วจะไม่ให้ทำต่อจากนี้ก็ไม่ไหวด้วยเหมือนกัน!

***
คำเตือน
-มีภาษาพูด ศัพท์แสงแสลงใจ คำหยาบคายประปราย
-ตัวละครหลักมีพฤติกรรมไม่เหมาะสม
-เหมาะกับผู้มีอายุ18ปีขึ้นไป
-เป็นซีรีส์มีทั้งหมด 3 เรื่อง เขียนโดยนักเขียนคนเดียวกัน เกี่ยวข้องกันแต่ 'อ่านแยกได้' ไม่งงแน่นอน
-โปรดอ่านตัวอย่างประกอบการตัดสินใจ
-ตามมาจากเรื่องอื่นของนักเขียน ยิ่งควรอ่านตัวอย่างเพื่อตัดสินใจ เพราะแต่ละเรื่องไม่เหมือนกัน