เด็กเลี้ยงนอกสายตา

::โปรย::

"ณัชเกิดอุบัติเหตุนะพริ้ม เธอช่วยเข้าใจหน่อยสิ อย่างี่เง่านักเลย"

"คุณจะไปใช่ไหม ตอบ!" เสียงหวานถามต่ออย่างคาดคั้น แววตาคนถามเด็ดเดี่ยวและจริงจัง ญานิกามองผมตาไม่กะพริบ หยาดน้ำสีใสปริ่มขอบตาสวยใกล้ร่วงไหลออกมาอีกระลอก

"ฉันจำเป็นต้องไป"

"ฮึก" เธอหลับตาร้องไห้ไม่ต่างจากคนบ้า เสียงสะอื้นของคนตัวเล็กกรีดหัวใจผมจนร้าวระบมไปทั้งอก ยิ่งเดินเข้าใกล้ เธอยิ่งถอยห่าง บาดแผลที่เท้าทำญานิกาลืมความเจ็บปวดไปชั่วครู่ เธอเดินหนีผมราวกับว่าผมเป็นสิ่งที่น่าขยะแขยง

"ไปเถอะค่ะ อย่าเสียเวลากับพริ้มเลย ไปหาผู้หญิงของคุณเถอะ พริ้มขอยอมแพ้แล้วจริงๆ ไม่ขอไปต่ออีกแล้ว จากนี้ขอกลับไปเป็นอีพริ้มคนเดิม คนที่เคยมองคุณเป็นแค่เจ้านาย หลังจากนี้ผู้ชายชื่อเกื้อจะไม่มีผลต่อหัวใจฉันอีก!"

"เดี๋ยวพริ้ม มันไปกันใหญ่แล้ว ณัชเกิดอุบัติเหตุเธอช่วยเข้าใจหน่อยได้ไหม"

"ให้พริ้มเข้าใจอะไรคะ เมื่อคืนคุณเกื้อนอนกับพริ้ม เรานอนเอากันจนเช้า แต่วันนี้คุณเลือกไปหาแฟนเก่า...แฟนเก่าที่คุณเคยบอกว่าลืมไม่ได้ ต้องให้พริ้มเข้าใจอะไรอีก หรือต้องให้พริ้มใจกว้างเหมือนมหาสมุทร พริ้มก็เมียคุณคนนึงเหมือนกัน!!"

----------------------------------------------------

**โหลดตัวอย่างมาอ่านเพื่อประกอบการตัดสินใจก่อนซื้อนะคะ**
**ไม่มีนอกกาย เนื้อหาจบพร้อมตอนพิเศษค่ะ**