พลั้งรักยัยตัวร้าย

เขาตั้งใจมาจีบเพื่อนเธอ แต่เราดันพลั้งเผลอมีอะไรกัน

"กลัวเจ้เข้าใจผิดแล้วนายนอนกับเราทำไม"
"ก็เธอไม่ปฏิเสธ"
"นี่นาย!"
"เรื่องนี้เราไม่ผิดนะ"
"เออ!!" พิมพ์ข่มใจเมื่อคนที่ยอมเอ่ยปากขอโทษก่อนกลับมาทวงความยุติธรรมให้ตัวเอง ถึงเมาแต่จำได้ว่าเธอไม่ขัดขืนแถมเป็นฝ่ายเริ่มก่อนด้วยซ้ำ หลับตาแน่นเมื่อภาพที่ขึ้นคร่อมเขาแล้วล้วงควักของสงวนออกมาโชว์ฉายซ้ำในความทรงจำอีกรอบ
------------------------***------------------------
"ฝนตกแล้ว"
สิ้นคำนั้นปากอุ่นร้อนก็บรรจงกดลงบนแก้มนิ่ม จูบซับหยดน้ำแห่งความเสียใจให้พ้นจากใบหน้าที่ควรมีแต่รอยยิ้มสดใส กดนิ่งอยู่อย่างนั้นโดยที่แขนทั้งสองข้างค้ำกักร่างบางไว้กับราวระเบียง เธอนิ่งค้างไม่ขยับหนีจนเขาถอนตัวออกมาคลอเคลียใกล้ ๆ
"ตกแล้วเม็ดหนึ่งตรงนี้" ตรงนี้ ที่ว่าถูกจูบซ้ำ ตาคมลุ่มลึกมองรอยเลือดฝาดบนผิวแก้ม "เราเช็ดให้"
เธอเบือนหน้าหนี ยกหลังมือปาดรอยน้ำตาท่าทางเหมือนเด็กน้อย เก้าไม่ชอบเห็นผู้หญิงร้องไห้โดยเฉพาะแม่ และหลังจากนี้คงเพิ่มยัยตัวร้ายไปด้วยอีกคน
"คราวหน้าถ้าฝนตกอีก เราจะเป็นคนเช็ดให้"
------------------------***------------------------
"นายชอบคนอื่นเรารู้ แต่ถือว่าช่วยกันได้ไหม"
เก้าไม่อาจทนมองดวงตาคลอน้ำกับใบหน้าแดงช้ำที่มุมปากมีรอยแตกแต้มเลือด เอื้อมมือดึงเธอลงมาหา ประกบริมฝีปากจูบซับรอยเลือดให้อย่างนุ่มนวล แล้วผละห่างเพื่อสบตากระซิบบอกคนช่างน้อยใจ
"ใช้มือได้ไหมครับ แบบไม่สอดใส่"
"ถ้ารังเกียจก็ไม่ต้องทำ ฮึก" เสียงหวานตัดพ้อ มือบางผลักอกเขาทำท่าจะลุกหนีด้วยแรงอันน้อยนิด "ช่วยตามบิ๊กให้ที่ได้ไหม"
"หมายความว่าไง!"
"เราทำกับบิ๊กแทนก็ได้"
"คุณพูดบ้าอะไร! ไม่ให้ทำกับใครทั้งนั้น!!"
"ทำไมเราจะเอากับ...อื้อ"
ปากอิ่มแดงโดนประกบจูบปิดกั้นไม่ให้พูดคำกระตุ้นความโกรธ เก้ารู้ดีว่าที่เป็นอยู่คืออาการหวง เขาหวงคนตัวเล็กที่มีเขาเป็นคนแรก และได้เป็นคนแรกของเขา จะว่าเอาแต่ใจก็ได้แล้วใครจะทำไม!
"อืม ไม่ให้ทำกับไอ้บิ๊กนะ"