จับต้นมาชนปลาย

จับต้นมาชนปลาย เปิดเรื่องมาคล้ายว่า ชมัยภร แสงกระจ่าง จะเขียนเรื่องกุ๊กกิ๊กหวานๆ ที่มีนักอ่านหลายคนแอบรอคอย แต่หวาน แอบลุ้น แอบขำอยู่อย่างสนุกได้ไม่นาน เมื่อเล่าลึกลงไปเรื่อย ปมชีวิตของตัวละครทั้งหลายก็เผยออกมาเสียจนตั้งตัวไม่ทัน จากจับใจชวนติดตาม กลายเป็นกินใจให้รู้สึกสะเทือนถึงความเป็นจริงของชีวิต
นี่เป็นนวนิยายอีกเรื่อง ที่ทำให้เห็นพัฒนาการของนักเขียน แสดงให้เห็นว่า นอกจากจะชำนาญในเรื่องรักแล้ว ยังเก่งกาจในการผูกปมตัวละคร ให้ลึกลับซับซ้อน และค่อยๆ คลายคลี่ออกมาทีละน้อย ทีละน้อย เหมือนจงใจให้ผู้อ่านมองเห็นความจริงของชีวิต ชีวิตไม่ใช่นิยาย แต่นิยายก็อาจจะคือชีวิต ก็เป็นได้
จับต้นมาชนปลาย เป็นนวนิยายอีกเรื่องที่คุณอาจเสียน้ำตาให้กับอารมณ์และความรู้สึกของตัวละคร ซึ่ง ไม่แนว่า มันอาจหมายถึงปมและความรู้สึกของตัวผู้อ่านเอง ทว่าในน้ำตาของตัวละคร (หรือของคนอ่าน) ผู้เขียนได้บอกหนทางแห่งการแก้ปัญหาไว้ด้วยข้อธรรม อันเป็นหลักสำคัญที่ทำให้ชีวิตเดินต่อไปได้อย่างมั่นคง