ว่าจะ (ไม่) รัก

"รังเกียจผมไหม"

รังเกียจอะไร คุณรันสำหรับเธออยู่บนหิ้งด้วยซ้ำ

"ไม่ค่ะ" เขาเอื้อมมือมาถอดแว่นสายตาออก เธอไม่ได้ทักท้วง แม้ภาพที่เห็นจะพร่าเลือนกะทันหัน เพราะสำหรับเธอ แค่คุณรันที่ชัดเจนขึ้นมาเรื่อยๆ ก็พอใจแล้ว

"ผมเคยบอกไหม ว่าตาเธอสวยมาก" พีรันธรกระชับเธอเข้ามาใกล้ เขาอยากเห็นนัยน์ตาที่เฝ้ามองเขาอย่างเทิดทูนชัดๆ และเขาเองก็เสพติดกลิ่นหอมละมุนจากเรือนร่างบางตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้

จนอยากจะสัมผัสเธอ...

"คุณรันถือเป็นคนแรกที่ชมเลยนะคะ" หัวใจเธอเหลวเปลว ไม่รู้จะเอาแรงที่ไหนมาต่อต้านคุณรัน

"งั้นหรอ"

นิ้วมือเขาเกลี่ยไล้ลูกผมที่ปรกใบหน้า สายตาจดจ้องมองกลีบปากอมชมพูที่มักจะแย้มยิ้มเสมอเมื่อพบเขา

"ถ้าไม่ชอบ บอกผมนะ"

จันทร์เสี้ยวพยักหน้า แต่เมื่อปลายจมูกเขาสัมผัสจมูกเธอ ความใจเสาะก็ทำให้หลับตาปี๋

"อย่าหลับตา"

ไม่ได้หรอก ดาเมจคุณรันรุนแรงเกินจะต้าน

"เสี้ยว มองผม"

"อือ..." เธอลืมตามอง และราวกับว่าคุณรันรอจังหวะนี้อยู่ ริมฝีร้อนจัดแนบสนิทลงมาบนกลีบปากที่เผยขึ้นพอดีแบบเหมาะเจาะ