คนสวย...จะไม่รักเฮีย

"แกต้องไปอยู่กับเฮียตุลย์" ผู้เป็นพ่อเอ่ยก่อนจะโยนกระเป๋าให้กับลูกสาว

"ฉันไม่ไป"

"แกต้องไป ถ้าแกไปเฮียตุลย์จะยกหนี้ให้ฉัน แกก็จะสบายไงไม่ต้องทำงานที่ร้านอาหารให้เหนื่อย"

"แต่พ่อ..ฉันไม่อยากไปเป็นนางบำเรอใครทั้งนั้น" หญิงสาวมองพ่อของเธออย่างขอร้องอ้อนวอน น้ำตาไหลเปรอะเปื้อนใบหน้าสวย แต่แผนกับมองเธอด้วยความหงุดหงิด

"แกไปเถอะ ถือว่าตอบแทนบุญคุณฉันก็แล้วกัน" ว่าจบก็เดินเข้าห้องไป ตุลย์หยัดตัวยืนขึ้นและมายืนอยู่ตรงหน้าร่างบอบบาง

"ไหนเฮียบอกว่าให้เวลาฉันไง"

"แต่พ่อเธอมาเสนอขายเธอให้ฉันเอง พาเธอมา"

.

.

"ฉันจะให้อิสระเธอ แต่แค่เธอมาบำเรอฉันจนกว่าจะเบื่อแค่นั้นจบ"

"เฮียพูดจริงเหรอ?" ร่างบางนิ่งคิดไปครู่หนึ่ง

"แค่บำเรอเท่านั้น ไม่มีรักมาเข้าร่วม ฉันไม่อยากมีเรื่องวุ่นวายภายหลัง อยากให้แยกย้ายแบบง่ายๆ"

"ได้ค่ะ..แต่ฉันขอเวลาทำใจก่อนได้ไหม วันนี้ฉันว่ามันเร็วเกินไป..."