เกิดใหม่คราวนี้ขอสามีที่ดีกว่าเดิม

ชาติก่อนนายเอกถูกสามีกับเพื่อนสนิทหักหลัง แต่สวรรค์มีตานายเอกเลยได้มีโอกาสย้อนเวลากลับมาอีกครั้ง ในวันที่อดีตสามีขอเขาแต่งงานพอดิบพอดี

วัยเด็กหยางเฟิ่งเคยวาดฝันไว้ว่าอยากมีชีวิตคู่ที่สมบูรณ์แบบ สุดท้ายโชคชะตาก็นำพาผู้ชายแสนดีอบอุ่นมาให้เขา พวกเรารักกันมาก ทุกอย่างลงตัวและดูสวยงามเพอร์เฟคไปหมด..แต่สุดท้ายความรักที่หยางเฟิ่งคิดว่าสวยงามโปรยด้วยกลีบกุหลาบมาตลอดกลับต้องพังทลายลงชั่วข้ามคืน เมื่อสามีพาเพื่อนสนิทของเขามาเปิดตัวพร้อมป่าวประกาศว่าพวกเขาทั้งคู่กำลังมีพยานรักด้วยกันในอีกไม่ช้า พร้อมกับใบหย่าไล่เขาออกจากบ้านไม่ต่างจากหมาจนตรอกในค่ำคืนที่หนาวเหน็บ...

'อันที่จริงฉันก็สงสารนายอยู่หรอกนะ แต่จะทำยังไงได้ก็พวกเรากำลังมีลูกด้วยกันใช่มั้ยที่รัก'  เซี่ยเป่ยหันไปเอ่ยกับคนรักเสียงหวาน คำพูดเหมือนเห็นใจ แต่จริงๆเป็นการเยาะเย้ยมากกว่า 

มือหนาเอื้อมไปโอบไหล่บางแทนคำตอบ ดวงตาไร้เยื่อใยมองไปยังอดีตภรรยาที่ยืนร้องไห้อยู่เบื้องหน้าอย่างไม่แยแส

'อึกพวกนายกล้าทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไงกัน'  น้ำเสียงปนสะอื้นเอ่ยถามอดีตคนรักด้วยความเสียใจ หยดน้ำตาพรั่งพรูไหลออกมาจากดวงตากลมโตเป็นสาย

'ในเมื่อมันมาถึงจุดนี้แล้ว ฉันก็ไม่จำเป็นต้องปิดบังนายอีกต่อไป...ความจริงแล้ว ฉันกับเซี่ยเป่ยแอบคบหากันตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัยแต่ที่ฉันยังไม่ได้บอกเลิกนายก็เพราะสงสาร'   พอหยางเฟิ่งได้ฟังเหตุผลจากปากสามี เขาถึงกับจุกพูดไม่ออก สรุปแล้วที่เกาเทียนฉีไม่ยอมบอกเลิกกับเขาก็เพราะเหตุผลนี้จริงๆน่ะเหรอ หยางเฟิ่งทำราวกับรับความจริงไม่ได้...

เขาไม่เชื่อ 

'ถ้านายแค่สงสารฉัน แล้วนายมาขอฉันแต่งงานทำไม?'   

'มันเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดของฉันเอง เฮ้อ ถ้าเปลี่ยนแปลงตอนนั้นได้ ..คนที่ฉันอยากขอแต่งงานด้วย คงเป็นเซี่ยเป่ยไม่ใช่นาย'   เสียงทุ้มเอ่ยตอบ

'ตัดสินใจผิดพลาดงั้นเรอะ .. แล้วที่ผ่านมานายเคยรักฉันจริงๆ บ้างมั้ย'    นี่คือสิ่งที่หยางเฟิ่งอยากรู้มากกว่า ตลอดช่วงเวลาหลายปีที่ผ่านมาเกาเทียนฉีเคยมอบความจริงใจให้เขาบ้างหรือเปล่า หรือทุกอย่างล้วนแล้วแต่เป็นการหลอกหลวงกันทั้งนั้น...

'หมดรักก็คือหมดรักนายยังไม่เข้าใจอีกเหรอหยางเฟิ่ง ทำไมต้องบังคับให้เกาเทียนฉีอธิบายเรื่องไร้สาระพวกนี้ให้นายฟังอีกหรือนายรับความจริงไม่ได้กันแน่ล่ะ  '    เสียงหวานปนความหงุดหงิดของเซี่ยเป่ยแทรกเข้ามากลางสนทนา...

หยางเฟิ่งมองไปยังตาดำคู่นั้นของเกาเทียนฉีเพื่อหาคำตอบด้วยตัวเอง แต่เขาก็ต้องพบกับแววตาไร้เยื่อใยว่างเปล่าที่มองกลับมาเท่านั้น  เกาเทียนฉีไม่มีท่าทีว่าจะตอบคำถาม..

'เกาเทียนฉีสรุปนายเคยรักฉันจริงๆ บ้างไหมตอบมาสิ'    หยางเฟิ่งยังคงคาดคั้น เดินไปหาเกาเทียนฉีเพื่อให้เขาตอบคำถาม แต่กลับถูกผลักล้มลง

'พอสักที! ใช่..เมื่อก่อนฉันยอมรับว่าเคยรักนาย แต่ตอนนี้ฉันไม่ได้รักนายแล้วไง ตอนนี้เข้าใจหรือยัง!'   ใบหน้าของเกาเทียนฉีเริ่มบิดเบี้ยวพวยพุ่งด้วยโทสะ   'ในเมื่อได้ยินคำตอบชัดเจนแล้วก็ควรออกจากบ้านฉันไปซะ!มันน่ารำคาญ'    เกาเทียนฉีตัดบทพลางไล่อดีตภรรยาไม่นึกเกรงใจอีกต่อไป   เขาไม่อยากทำให้เซี่ยเป่ยต้องมาหนักใจปวดหัวกับปัญหาค้างคาที่ไม่จบไม่สิ้นนี้สักที มันควรจะจบลงได้แล้ว... พวกเขาจะได้เริ่มต้นใช้ชีวิตคู่ด้วยกันสักที

หยางเฟิ่งรู้สึกขำตัวเอง ความรักความซื่อสัตย์ เขาล้วนมอบให้ผู้ชายตรงหน้าไปหมดแล้ว แต่ทำไมเกาเทียนฉีถึงยังทำแบบนี้กับเขาได้ลงคอ

มือขาวยกมือปาดน้ำตาพลางหมุนตัวไปเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าใบใหญ่ ดวงตาคู่สวยเหลือบมองกรอบรูปแต่งงานที่ติดอยู่บนผนังห้องด้วยความชอกช้ำใจ เขายังจดจำคำมั่นสัญญาของเกาเทียนฉีได้ขึ้นใจ 

'ข้าพเจ้า ขอรับหยางเฟิ่งเป็นภรรยาของผม ผมขอสัญญาว่าจะรักและซื่อสัตย์ต่อเขาและให้เกียรติไปชั่วชีวิต'