ลิขิตรักต่างแดน

***นิยายเรื่องนี้เกิดขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน ตัวละครไม่มีอยู่จริงและสถานที่ไม่มีอยู่จริง เหตุการณ์ไม่เคยเกิดขึ้นจริง เนื้อหามีความรุนแรงทางเพศ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

เรื่องนี้เกี่ยวกับความสัมพันธ์กับคนในครอบครัว และเป็นความรู้สึกของลูกสาวคนเดียวที่อยากจะทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด อาจจะดำเนินเรื่องช้า และลงรายละเอียดเยอะจนเกินไป หากไม่ถูกใจนักอ่าน ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย***





"ทำไมต้องชอบให้ใช้กำลังด้วย กะอีแค่ถ่างขาให้ฉันเอาง่ายๆ มันจะตายรึไงห๊ะ จะมีสักครั้งไหมที่จะยอมง่ายๆ น่ะ ฮึ๊"

"ถ้ามีคนจะข่มขืนคุณ คุณจะยอมไหม"

"ถ้าเป็นเธอฉันยอมนะ อ่ะ...เอาไหมล่ะ เอาฉันเลย เอาได้ตามที่เธอต้องการเลย เอาสิเอา"

"ฝันไปเถอะ ไอ้ทุเรศ ปล่อยฉัน"

"ไม่เหนื่อยรึไง จะโดนเอาทุกครั้งก็ดิ้นทุกครั้ง สุดท้ายก็ไม่รอด หึ"

"อย่างน้อยมันก็อาจจะทำให้คุณรำคาญจนไม่อยากยุ่งกับฉันอีกยังไงล่ะ"

"หึ...คิดผิดแล้วไอลดา จำใส่หัวไว้นะ...ถึงฉันจะรำคาญแต่มันก็ไม่ได้ทำให้ความต้องการในตัวเธอลดน้อยลงไปเลย"



_______

เอ็ตเวิร์ดคิดว่าผู้หญิงที่เข้าหาแด๊ดล้วนแล้วแต่กระหายในทรัพย์สินที่ควรจะเป็นของเขา เขาจึงตัดสินเธอตั้งแต่ที่ยังไม่ทันได้เห็นหน้าเธอด้วยซ้ำ และครั้งแรกที่ได้เจอเขาก็จัดการกับเธอด้วยวิธีของเขา จนกระทั่งได้รู้ความจริงในวันที่เกือบจะสาย ผิดจากที่คาดโดยสิ้นเชิง ไอลดากับแม่ของเธอไม่ได้ต้องการอะไรจากเจย์.เลอร์เลย แต่เขาก็ได้ทำผิดอย่างไม่น่าอภัยลงไปแล้ว และความรู้สึกที่มีต่อเธอมันก็ถลำลึกจนไม่อาจถอนตัวกลับมาได้ ดังนั้นเขาจึงต้องออกเดินทางเพื่อที่จะได้ครอบครองเธอโดยสมบูรณ์

_______



"ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ วันนั้นพี่จะไม่ทำแบบนั้นกับอาย พี่จะมีสติและเชื่อใจอายให้มากกว่านี้"

"แต่ถ้าฉันย้อนเวลาได้ ฉันจะไม่พาแม่ไปประจวบ แม่กับคุณปีเตอร์ก็คงไม่ต้องเจอกัน แล้วฉันก็จะได้ไม่ต้องมาเจอกับคนอย่างคุณ แล้วชีวิตฉันก็คงไม่เป็นแบบนี้"

"อายจะโกรธพี่ จะแค้นพี่ก็ได้ จะด่าจะว่าพี่อะไรก็ได้ แต่อายอย่าไล่พี่ อย่าเกลียดพี่ อย่าตัดใจจากพี่ อย่าลงโทษพี่ด้วยวิธีนี้เลยนะ"

"ปล่อยฉัน"

"ทำไมถึงไม่ให้พี่สัมผัสอายเหมือนอย่างที่พี่เคยทำ ทำไมถึงไม่ให้พี่กอด ทำไมเอาแต่ผลักไสพี่ ทำไมถึงไม่ให้พี่หลับในอ้อมกอดอาย ทำไมพี่ถึงทำในสิ่งที่พี่อยากทำกับอายไม่ได้ ทำไมอายไม่กอดพี่เหมือนอย่างที่เคยทำ ทำไมอายถึงยกโทษให้พี่ไม่ได้ ทั้งๆ ที่เรารักกันแต่ทำไมถึงกลับไปคบกันไม่ได้ ทำไม ฮือ...คนที่พี่รักอยู่ต่อหน้าพี่แล้วแท้ๆ แต่พี่กลับแตะต้องไม่ได้ จะทำตามใจก็ไม่ได้ ใจร้ายกับพี่เกินไปแล้ว พี่จะตายอยู่แล้ว ฮือ..."

"เพราะคุณทำมันพังไง ปล่อยมือเถอะ ขอร้อง ปล่อยฉัน"

"ทุกคนรู้เรื่องของเราแล้ว อายจะให้มันจบแบบนี้จริงเหรอ"

"ทำไมฉันต้องสนใจคนอื่นด้วย ในเมื่อคนอื่นก็ไม่ได้สนใจความรู้สึกของฉันสักนิด"




_______

"คุณเอ็ตเวิร์ดจะย้ายมาอยู่กับอายไม่ใช่เหรอ จะโคราชหรืออุบลมันต่างกันยังไง อยู่ที่ไหนก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ"

"มันไม่ใช่แค่นั้นนะคะพี่ปัณ เขายังมีงานที่ต้องทำ อายจะทนเห็นเขาเหนื่อยจากงานทั้งยังต้องเดินทางบ่อยๆได้ยังไงคะ ไหนจะมีเหตุผลอื่นที่สำคัญกว่าเรื่องพวกนั้น เอ็ตเวิร์ด...เขาไม่ต้องการเรา"

"เราที่อายว่าหมายถึงใครกับใคร"

"เอ่อ...ไม่มีอะไรหรอกค่ะ"

"อายรักเขา ทำไมไม่ย้ายตามเขาไปล่ะ"

"จะให้อายทิ้งอนาคตทิ้งความฝันเพื่อผู้ชายเหรอคะ แล้วอนาคตก็ไม่รู้ว่าจะไปกันรอดรึเปล่าเนี่ยนะ"

"อนาคตของอายคือเขาต่างหากล่ะ"

"ถ้าอายเลือกเขา ผลลัพธ์มันจะคุ้มค่าพอกับการที่อายต้องทิ้งความฝันทิ้งอนาคตเพื่อเขาไหมคะ"

"มันก็ขึ้นอยู่กับอาย ว่าคุ้มค่าของอายมีค่าเท่าไหร่"

"พี่ปัณ..."

"พี่เป็นคนนอกคงแนะนำอะไรมากไม่ได้ แต่อายตัดสินใจเองแล้วกันว่าความฝันกับคนที่อายรักอะไรสำคัญกับอายมากกว่ากัน ไม่ต้องคิดไกลไปถึงอนาคต เอาแค่วันนี้ วินาทีนี้ เอาความต้องการของหัวใจอายเป็นหลัก"



_______

เรื่องราวของเขาและเธอเริ่มต้นอย่างไร เขารักเธอตั้งแต่เมื่อไหร่

ความสัมพันธ์ของคนสองคนที่อยู่คนละฟากฟ้าจะลงเอยเช่นไร

เธอจะลืมความเจ็บปวดจากการกระทำของเขาได้ไหม

ระหว่างหน้าที่การงานกับคนที่เธอรัก...ไอลดาจะเลือกอะไร ความรักของเอ็ตเวิร์ดจะมีค่ามากพอให้ไอลดายอมเสียสละสิ่งที่เธอรักเพื่อเขาได้หรือไม่...

สุดท้ายแล้วระหว่างอนาคต ความฝัน กับคนที่เธอรัก อะไรสำคัญกับชีวิตของเธอที่สุด