เมื่อของเล่นไม่อยากเป็นของตาย

เมื่อของเล่นไม่อยากเป็นของตาย (เจษฎ์ & ภูษิตา)

ถึงเธอจะยอมเป็น 'ของเล่น'
แต่ก็อย่าหวังจะเห็นเป็น 'ของตาย'
ในเมื่อความรักที่ทุ่มเทไปไร้ความหมาย
ก็อย่ามานึกเสียดายในวันที่อยากได้คืน

=== โปรยปราย (1) ===

"คุณ...เคยรักพู่บ้างมั้ยคะ คุณเจษฎ์"

คำถามนั้นทำให้เจษฎ์เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบเธออย่างเลือดเย็นที่สุด

"ฉันไม่เคยรักเธอเลย เรื่องระหว่างเรามันก็แค่การแลกเปลี่ยน เธอเองก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจนะ และถ้าเธอยังอยากมีชีวิตที่สุขสบายก็ช่วยกลับไปอยู่ในที่ที่ฉันบอก อย่าทำให้เรื่องมันวุ่นวายมากไปกว่านี้"

"แล้วถ้าพู่ไม่อยากอยู่แล้วล่ะคะ ถ้าพู่...ไม่อยากอยู่ในกรงที่คุณขังพู่ไว้ล่ะ"

"งั้นอยากจะไปอยู่ที่ไหนก็เชิญ! ถ้าคิดว่าเธอจะอยู่โดยไม่มีฉันได้ก็ไปซะ! ไสหัวไปสิ!"

เขาตวาดเธอเสียงดังลั่นจนบอดี้การ์ดของสิริมาที่เตรียมจะเข้ามาล็อกตัวภูษิตากับเพื่อนของเธอไว้ถึงกับหยุดชะงัก และเมื่อเห็นสิริมาส่งสัญญาณให้พวกเขาถอยออกไป บอดี้การ์ดทั้งสองจึงได้ขยับไปอยู่ในมุมเดิมที่พวกเขายืนอยู่ตามที่เจ้านายของตนต้องการ

ภูษิตาหลับตาลงก่อนจะยิ้มออกมา เป็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดแต่มันกลับทำให้เธอสบายใจอย่างประหลาดใจ

"ขอบคุณค่ะ ขอบคุณที่ทำให้พู่ได้รู้ว่า...สามปีที่ผ่านมาไม่เคยมีความหมายกับคุณแม้แต่นิดเดียว ลาก่อนค่ะคุณเจษฎ์ ขอบคุณอีกครั้งสำหรับอิสรภาพ...ช่างเป็น...ของขวัญวันเกิดที่น่าประทับใจจริงๆ"

ภูษิตาปล่อยให้เพื่อนรักประคองเธอเดินจากไปโดยที่เธอไม่คิดจะหันกลับไปมองคนทั้งสองอีกเลย

--------------------------------------------------------------------------------------------------

=== โปรยปราย (2) ===

"เธอ...ไม่รักฉันแล้วจริงๆ เหรอพู่"

"ค่ะ ความรักที่พู่มีให้คุณมันไม่มีเหลืออยู่อีกแล้ว ไม่ว่าคุณจะแต่งหรือไม่แต่งกับใคร พู่ก็ไม่อยากรับรู้อีก ตอนนี้คนเดียวที่พู่ควรจะต้องสนใจก็คือพี่หมอ เรื่องระหว่างเรา...ขอให้มันสิ้นสุดแค่นี้นะคะ ขอบคุณที่เลี้ยงดูพู่เป็นอย่างดีตลอดสามปีที่ผ่านมา ลาก่อนค่ะคุณเจษฎ์ หวังว่าเราสองคนจะไม่ต้องพบเจอกันอีกในชาตินี้ ส่วนดอกไม้นี้ก็เอาไปให้ว่าที่เมียในอนาคตของคุณก็แล้วกัน"

เธอบอกก่อนจะก้าวลงไปจากรถแต่เขาก็ตามมาขวางเอาไว้พร้อมกับดอกไม้ช่อนั้น

"ถอยไป"

"ฉันไม่ถอย จนกว่าเธอจะรับดอกไม้ของฉันก่อน" เขายื่นดอกไม้ให้เธออีกครั้งและครั้งนี้เธอก็รับมันเอาไว้จริงๆ ก่อนจะโยนมันลงพื้นแล้วเหยียบซ้ำจนดอกไม้พวกนั้นแทบแหลกคาฝ่าเท้า

"อย่าทำให้พู่รู้สึกขยะแขยงคุณมากไปกว่านี้เลยค่ะ แค่เห็นหน้าคุณพู่ก็อยากจะอาเจียนอยู่แล้ว"

"ชมพู่..."

"อย่ามายุ่งกับพู่อีก และกรุณาจำเอาไว้ด้วยว่าพู่จะไม่ยอมเป็นของตายของคุณอีกต่อไป ชมพู่คนเดิมตายไปนานแล้วค่ะ คนที่อยู่ตรงหน้าของคุณคือผู้หญิงที่รักตัวเองมากพอและจะไม่ยอมเป็นของเล่นของคุณอีก"

"เธอจะคิดยังไงก็ช่างนะพู่ แต่ฉันยังยืนยันคำเดิมว่าฉันรักเธอ และฉันจะยังรอเธออยู่เสมอ รอจนกว่าเธอจะกลับมา..."

ภูษิตาไม่คิดจะพูดคำใดอีก เธอแค่เดินผ่านเขาไปโดยที่เขาก็ไม่ได้รั้งเธอไว้ให้ตัวเองดูน่าสมเพชมากไปกว่านี้
เสียงรองเท้าของเธอดังห่างออกไปทุกที และนี่ก็คือคำยืนยันที่ว่าเธอจะไม่มีวันกลับมาหาเขาอีกแล้ว

ทุกอย่าง...มันสายไปหมดแล้วจริงๆ

=================================
แนะนำนิยายที่เกี่ยวข้องกัน 2 เรื่อง ได้แก่

- เมื่อของเล่นไม่อยากเป็นของตาย (เจษฎ์ & ภูษิตา) ***เรื่องนี้***
- Immoderate Love รักเกินเลย (จิณณ์ & ดารภา) ***ยังไม่วางขาย***

ฝากติดตามทั้ง 2 เรื่องด้วยนะคะ
=======================================

คำเตือน!!!

- เรื่องนี้ไม่มีนอกกายนอกใจ (จบสุขนิยม)

- กรุณาโหลดตัวอย่างก่อนตัดสินใจซื้อ (สำหรับคนที่ไม่เคยอ่านตัวอย่างในเว็บอื่นๆ มาก่อน)

- นิยายมีทั้งหมด 30 บทหลัก + 3 บทพิเศษ รวม 33 บท (ไม่รวมบทนำ) มีตัวอย่างให้อ่าน 10 บทค่ะ

- ซื้อผ่านหน้าเว็บ จะถูกกว่าซื้อผ่านระบบ ios นะคะ

ขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามาอ่าน ขอบคุณทุกคำติชม ทุกหัวใจที่มอบให้และทุกยอดโหลดนะคะ^^