อย่าให้ใจเราเจ็บ

แด่เธอที่อยากอยู่คนเดียว
แต่ไม่อยากโดดเดี่ยว
เหงาเศร้า ผิดหวัง ว่างเปล่า เคว้งคว้าง

ก็นึกๆอยู่หรอกว่าหัวใจหนักอึ้งพิกล
คาดไม่ถึงว่าจะหลุดผัวะทั้งยวงแบบนี้
ก็เคยมีช่วงบาดเจ็บจนแตกสลายบ้าง
แต่นี่ร่วงตุ้บจนตัวเซเลย

เราใช้เวลาในวันนั้นตามปกติ ไม่มีเรื่องพิเศษ
แต่พอเอี้ยวตัว ใจก็ “โบ๋” เสียแล้ว…
ช่วงเวลานั้นช่างมืดมน
เราไม่แม้แต่คิดว่าควรทำอย่างไรต่อ และไม่รู้สึกเจ็บด้วย
เราอยากรู้ว่าหัวใจเริ่มหนักอึ้งตอนไหน
ร้าวราญตอนไหน ทำไมถึงร่วงหล่น
อย่างไรก็ตาม อันดับแรกเราต้องตรวจดูก่อนว่าใจหลุดหล่นมากน้อยเท่าไร

หยิบชิ้นส่วนหัวใจบนพื้นใส่เข้าที่เดิม
ใส่ยาฆ่าเชื้อแล้วพิถีพิถันทายา “รักตัวเอง”
ไม่ให้สภาพบาดแผลเป็นหนักกว่าเดิม
เอาละ ตอนนี้หัวใจกับร่างกายจะติดผสานกันดี
แล้วก็ต้องเย็บหลายเข็มด้วย
ตอนแรกอาจเจ็บจนขบฟันกรอด
แต่เมื่ออดทนไหว หัวใจจะติดสมานตำแหน่งเดิม
มั่นคงเมื่อเวลาผ่านไป คงเหลือเพียงรอยแผลเป็นขนาดใหญ่
ต้องขอบคุณด้วยซ้ำที่เตือนให้เราจดจำได้ว่าเคยมีบาดแผลใหญ่ขนาดนี้