แด่หัวใจที่แตกสลาย แต่ไม่ยอมแพ้

เพราะการหาประตูที่ใช่นั้นเปรียบเสมือนกับการหาสิ่งของที่เป็นของเรา คนที่เหมาะสมกับเรา งานที่ทำให้เราเติบโต การมีเงินที่เพียงพอต่อการใช้ชีวิต ความเป็นอิสระที่ต้องการสำหรับทุกด้านในการมีชีวิตอยู่ ทุกอย่างเป็นสิ่งที่สร้างความสุขและความพึงพอใจให้คนเป็นจำนวนมาก ยิ่งมียิ่งอยากได้มากยิ่งขึ้น เปรียบเสมือนกับความโลภที่ไม่มีคำว่าเพียงพออย่างแท้จริง เพราะเราก็ปฏิเสธไม่ได้เช่นเดียวกันว่า สิ่งที่กล่าวมาล้วนมีความสำคัญและมีส่วนเกี่ยวข้องในการใช้ชีวิตในแต่ละวัน แล้วเราจำเป็นต้องมีทุกอย่างที่กล่าวมาหรือไม่ จำเป็นต้องมีมากแค่ไหนถึงจะรู้สึกพอ ซึ่งคำถามทั้งหมดนั้นไม่มีคำตอบที่ตายตัว ทุกอย่างขึ้นอยู่กับสถานการณ์และความพึงพอใจส่วนบุคคล ดังนั้นการเอาบรรทัดฐานของคนอื่นมาตัดสินในบางครั้งอาจจะทำให้เรารู้สึกเหนื่อยเกินไป และทำให้รู้สึกว่า สิ่งที่ต้องการนั้นเป็นสิ่งที่เหมาะสมกับเรามากแค่ไหนกัน หลังจากได้มาครอบครองแล้ว ความรู้สึกนั้นยังคงตื่นเต้นหรือมีความกระหายเหมือนตอนที่ยังไม่ได้มาครอบครองหรือไม่ แล้วถ้าหากไม่ต้องการสิ่งเหล่านั้นแล้ว การใช้ชีวิตจะเป็นอย่างไร จะส่งผลกระทบต่อการใช้ชีวิตมากแค่ไหน ก็คงมีแค่ตัวเราเองที่ตอบได้ ดังนั้นจงตอบคำถามนั้นด้วยความรู้สึกที่ไร้อคติ ไร้การเปรียบเทียบ และเห็นคุณค่าในสิ่งเหล่านั้นมากกว่าการอยากมีเพราะคนอื่นกำหนดบรรทัดฐานเอาไว้