ตำนานพรานบุญจอมอาคม (เล่มเดียวจบ)

แต่ช่วงขณะที่อุ้งเท้าของมัน จะถึงศรีษะของเจ้าบุญ
ฉับพลันร่างเล็กๆของเด็กน้อย ได้อันตรธานหายไปกับตา
เท้าที่ตะปบศรีษะเด็กน้อย วูบผ่านอากาศทาสไปอย่างฉิวเฉียด
เสียงคำราม โฮก! ฮึ่ม! ขึ้นอีกครั้งก่อนที่มันจะเอี้ยวตัวหมุ่นเอาร่างใหญ่ๆของมันหันมาที่เด็กน้อย แต่ แต่เมื่อสายตาของมัน ได้แลเหลียวไปที่เด็กน้อย ทว่า มันกลับยืนทื่อ ขาแข็งค้าง กลายเป็นหินไปเสีย ด้วยอิทธิฤทธิ์ ของพระคาถา นะจังอัง ใที่เจ้าบุญได้โอมอ่านภาวนาแล้วเป่าเปรี้ยงเข้าไป "ยิงมันเลยหลานตา" พรานเฒ่ากล่าวพลางหัวเราะร่า อย่างชอบอกชอบใจ