หัวใจที่ว่างเปล่า

เธอกับฉันญาติดีกันไม่ได้หรอกพริมาตา เธอเป็นคนทำให้หลานของฉันต้องตาย ถ้าวันนั้นเหมี่ยวไม่ไปกับเธอ ก็คงไม่ต้องมาตายอย่างนี้ ถ้าเอาชีวิตของเหมี่ยวกลับมาไม่ได้ก็อย่าหวังว่าจะได้เข้ามาในหัวใจของฉัน
“น้านลินคะ รถเป็นอะไรหรือเปล่าคะ เรียกช่างหรือยังให้พริมาช่วยดูให้มั้ยคะ” พริมาตาเอ่ยถามนันท์นลินยาวเหยียดแต่คนถูกถามตอบกลับมาแค่สั้น ๆ เท่านั้น

“ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน” นันท์นลินเอ่ยขึ้นมาแล้วก็ไม่มองหน้าของพริมาตาแล้วก็ชะเง้อมองเหมือนรอให้ใครมาช่วย

“เรียกช่างหรือยังคะ” พริมาตาเอ่ยถามขึ้นมาอีกรอบแต่นันท์นลินก็ยังคงเล่นตัวไม่ยอมให้พริมาตาช่วย

“บอกว่าอย่ามายุ่ง ๆ”

พริมาตาเดินเข้าไปใกล้ ๆ ตัวของนันท์นลินแล้วดันตัวของเธอให้ติดด้านหน้าของรถแล้วเอ่ยถามขึ้นมาอีกครั้ง

“น้านลินคะ นี่มันใกล้มืดแล้ว แถวนี้โจรเยอะนะคะ ถ้าไม่ให้พริมาช่วยน้านลินอยากให้โจรฉุดไปหรือยังไงคะ”

“ก็โทรเรียกช่างแล้วอย่ามายุ่งได้มั้ย” นันท์นลินเอ่ยขึ้นมาแต่ก็แอบหวั่น ๆ เพราะถ้าพริมาตาไปจากเธอตอนนี้แล้วไม่มีใครช่วยเธออาจจะโดนฉุดอย่างที่พริมาตาพูดจริง ๆ ก็ได้

“ถ้าโทรแล้วโทรนานหรือยังคะ ทำไมช่างยังไม่มาสักที”

“ก็สักพักแล้วแต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมไม่มาสักที” นันท์นลินเอ่ยออกมาเป็นเรื่องเป็นราวทั้ง ๆ ที่ตนเองไม่ได้โทรหาใครเลยสักคนเพราะไม่มีมือถือ

“ถ้าอย่างนั้น ให้พริมาโทรหาช่างที่พริมารู้จักดีมั้ยคะ รับรองไม่เกินสิบนาทีแน่นอนค่ะ”
ความรักของคนสองคนที่ต่างวัยกัน ไม่ได้เป็นปัญหาในการใช้ชีวิตรักหรือแม้แต่เพศเองก็ไม่ได้เป็นตัวการันตีว่ารักจะยืนยาวแค่ไหน ไม่ว่าใครที่กำลังเจอปัญหาอะไรก็ตามเรื่องรักเพศเดียวกันอย่าปล่อยมือกัน จับมือกันไว้ให้แน่น ๆ รักกันให้มากพอเพราะความรักคือคนสองคนที่รู้ดีที่สุด ขอเป็นกำลังใจให้ชาวสีรุ้งด้วยนะคะ