จากก้นบึ้งถึงหัวใจ

เรือกำลังแล่นออกจากชายหาดทุ่งวัวแล่นไปยังท่าเรือลมพระยา ผมเหลียวหันหลังกลับมายังชายหาดอีกครั้งนึกถึงเรื่องราวต่างต่างมากมายที่เกิดขึ้นที่นี่ และเรื่องราวเหล่านี้ตอนนี้มันถูกบันทึกไว้ในหนังสือที่อยู่ในมือผมแล้ว มันจะไม่มีวันลบเลือนหายไปจากความทรงจำของผมได้อีก....อย่างแน่นอน
และในตอนนี้เองความทรงจำทั้งหมดของผมมันถูกกู้กลับคืนมาแล้วจนผมจำคำพูดที่ผมตอบเธอ
กับคำถามเธอเขียนถามทิ้งไว้ในบันทึกในวันนั้นได้อีกด้วย ผมจึงเขียนเพิ่มมันลงไป
เพื่อให้บันทึกความรักของเราจะได้จบสมบูรณ์
" ความรักของพี่เล็กไม่ได้เก็บไว้ที่ความทรงจำหรอกนะ มันเกิดขึ้นอยู่ในก้นบึ้งแล้วส่งมาถึงหัวใจ
เชื่อได้เลยว่าทุกการกระทำต่อทุกความรักที่เรามีต่อกัน มันถูกบันทึกไว้แล้วในหัวใจมาตลอด
..........แม้ว่าความทรงจำจะเลือนหายไป แต่ความรักที่ฝังตัวอยู่ในก้นบึ้งจะถูกดึงขึ้นมาไว้ที่หัวใจ
ไม่วันใดก็วันหนึ่ง...มันจะไม่มีวันสูญหายจากเราไป "

ดวงอาทิตย์กำลังลับขอบฟ้าวันและเวลาที่นี่กำลังหมดลงไปกับเวลาของการรอคอยอันยาวนานของอรวรรณ
ที่จะหมดลงไปด้วย....พร้อมกับคำสั่งในความทรงจำที่สั่งให้ผมกลับมาที่นี่
คำสั่งครั้งสุดท้าย......จากก้นบึ้งถึงหัวใจ ฯ