ข้ากลายเป็นฮูหยินตัวร้ายในนิยายที่กำลังอ่าน

เพียงพริบตาที่ฟ้าร้องฟ้าผ่า หญิงสาวพลันลืมตาในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย
ผู้อื่นทะลุมิติมาเป็นนางเอกในนิยาย แต่ข้ากลับกลายเป็นนางร้ายในนิยายไปเสียได้ สามีหนีไปรบตั้งแต่แต่งงานได้ไม่นาน ตระกูลสามีคิดกำจัด ซ้ำยังมีลูกอีกหนึ่งคน ชีวิตช่างดีเหลือเกิน
แต่จะให้สาวจากยุคปัจจุบันทันด่วนต้องมีชะตาชีวิตเช่นนางร้ายในนิยาย ไม่มีทาง นางจะหย่าแล้วไปหาผัวใหม่

หลิวอวิ้นหยางกระโดดลงจากหลังม้า เมื่อสารถีเปิดม่านรถม้า จึงประสานมือคารวะ "คารวะอันผิงโหว"
"คนกันเองทั้งนั้น ลูกเขยอย่าได้เกรงใจ" ชวีหลี่จงเอ่ยน้ำเสียงติดจะเย็นชาเล็กน้อย แม้เสียดายบุรุษดีเช่นนี้ แต่ในเมื่ออีกฝ่ายไร้ใจ เขาก็ทำอันใดไม่ได้
หลิวอวิ้นหยางลอบมองในรถม้า ครั้นเห็นบุรุษหนุ่มน้อยนั่งอยู่ด้วย พลันขมวดคิ้วแปลกใจ แต่พอเพ่งมองให้ดี ใบหน้านี้คุ้นตาอยู่บ้าง
ชวีเยว่เล่อโบกมือทักทายหลิวอวิ้นหยาง "ไฮ ว่าที่สามีที่กำลังจะถูกหย่า ไม่ต้องตกใจที่เห็นข้า ข้าตามมาดูแลท่านพ่อ" นางกล่าวชัดเจนเพียงนี้ หวังว่าเขาจะไม่มองว่านางตามตื๊อเขาอีกนะ สตรีอย่างนาง ไม่จำเป็นต้องครองรักกับพระเอกเสมอไป เพราะบุรุษทุกคนในใต้หล้า สามารถเป็นพระเอกได้ต่างหากเล่า
หลิวอวิ้นหยางมุมปากกระตุก ผู้ใดจะคาดคิด นางจะเอ่ยวาจาดั่งผายลมออกมา จะร้องประกาศให้ทั้งแผ่นดินรู้เลยหรือ เขาสะบัดปิดม่านรถม้าลง กลับไปขึ้นหลังม้า ตะโกนออกเดินทางด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด