เสนอรักคนพาล

"นี่มันอะไรเหรอคะ" เป็นมนทิชาที่เอ่ยถามขึ้นด้วยความไม่เข้าใจ
"สัญญาแต่งงานของเรา อ่านสิ สงสัยอะไรตรงไหนก็ถามชัช คนของผมจะเป็นคนอธิบายทุกอย่างให้คุณเข้าใจ" เดิมทีแล้วเขาไม่ได้ต้องการแต่งงานกับคนตรงหน้า แต่เพราะหน้าที่ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ มันจึงทำให้เขาไม่มีทางเลือก แต่กระนั้นก็ต้องกันเอาไว้ก่อน เผื่อว่าอีกฝ่ายคิดฝันไปไกล ว่าชีวิตคู่ระหว่างเราสองคนนั้น มันจะยืนยาวมากพอที่จะให้คนในครอบครัวของเธอปอกลอกครอบครัวเขาไปจนตาย
"หมิวไม่เข้าใจ"
"เข้าใจยากตรงไหน ผมไม่ได้อยากแต่งงานกับคุณ แต่เพราะขัดใจที่บ้านไม่ได้ มันก็เท่านั้น" ตรงกว่านี้มีอีกไหมเนี่ย ทำไมเขาต้องใจร้ายใส่กันนัก เธอไปทำอะไรให้เขาเมื่อไหร่กัน!
"มันจะไม่ง่ายกว่าเหรอคะถ้าเราปฏิเสธพวกผู้ใหญ่ไป" เธอเองก็ใช่ว่าจะอยากแต่งงานกับคนหน้าดุที่แสนเย็นชาอย่างเขาเมื่อไหร่กัน แต่เพราะเธอเองก็ขัดคำสั่งของที่บ้านไม่ได้เหมือนกัน เรื่องระหว่างเราสองคนมันถึงได้ลงเอยแบบนี้
"คิดว่าผมไม่พยายามทำรึไง" อ่า แสดงว่าก่อนหน้าที่เขาจะมานั่งอยู่ตรงนี้ เขาคงทำทุกอย่างมาหมดแล้วอย่างนั้นสินะ เธอเองก็ใช่ว่าจะไม่เคยปฏิเสธทางครอบครัวเสียเมื่อไหร่ แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ผล เพราะพ่อต้องการให้เธอแต่งงานกับเขา
"รีบๆ อ่านเถอะ ผมมีงานต้องกลับไปทำต่อ!" เมื่อถูกดุเธอจึงต้องตัดใจก้มหน้าอ่านเอกสารตรงหน้าอย่างตั้งอกตั้งใจ ก่อนที่ความรู้สึกมากมายจะไหลมาท่วมท้น เมื่ออ่านมันจนจบ
"เราจะแต่งงานกันแค่หนึ่งปีเหรอคะ" นี่เป็นเรื่องที่เธอไม่เคยรับรู้มาก่อน เพราะไม่มีใครเคยบอก จึงไม่ผิดที่เธอจะเลือกถามออกมาตรงๆ และหวังว่าเขาจะตอบตรงๆ เช่นกัน
"ครับ จากนั้นผมจะเป็นคนจัดการที่เหลือต่อเอง คุณก็แค่เซ็นใบหย่าให้ผมเมื่อเวลานั้นมาถึง" นี่มันงานแต่งงานแบบไหนกัน แล้วเธอจำเป็นต้องรับทุกอย่างที่เขาเสนอมาให้รึไง!
"ถ้าหมิวปฏิเสธละคะ"
มนทิชาไม่ได้อยากมีอนาคตอย่างที่เขาขีดเขียนเอาไว้เลยสักนิด ต่อให้งานแต่งงานระหว่างเราสองคนมันจะไม่ได้เกิดขึ้นด้วยความรัก แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ เธอก็ยังคาดหวังว่าเขาจะจับมือก้าวผ่านเรื่องราวต่างๆ ไปด้วยกันถึงปลายทาง
เธอเชื่อกระทั่งว่าเราสองคนอาจจะรักกันได้ในสักวันหนึ่งข้างหน้า ขอแค่เขาและเธอนั้น ยอมเปิดใจให้กันและกัน
"การร่วมหุ้นระหว่างสองบริษัทก็คงต้องจบลง และคงไม่ต้องให้ผมบอกใช่ไหมว่าระหว่างพ่อคุณกับพ่อผม ใครกันที่จะเสียผลประโยชน์ในเรื่องนี้มากกว่ากัน!" ไม่ผิดจากที่เขาว่ามาเลยสักนิด ต่อให้เธอจะอยากปฏิเสธสักแค่ไหน หากแต่สุดท้ายแล้วก็ทำในสิ่งที่ใจคิดไม่ได้อยู่ดี เพราะพ่อคงไม่ยอม
"ว่าไง!"
"หมิวตกลงค่ะ" แล้วเธอมีสิทธิ์เลือกด้วยรึไง สุดแล้วแต่ใจเขาเลย ว่าอยากให้ชีวิตคู่ของเราสองคนจบลงยังไง!