นางบำเรอซื้อขาด

"ยืนก้มหน้าทำไม ขึ้นไปนอนสิ"

"คุณตรีจะลงโทษเปียจริงๆเหรอคะ"

"จริง"

"ตะแต่เปียยังไม่พร้อมเลยค่ะ ขอเวลาเปียอีกนิดได้ไหมคะ"

ตรีรัตน์เชยคางของเปียโนขึ้นมอง ก่อนจะยิ้มที่มุมปากที่เห็นสายตาเก้อเขินของเปียโน

"อายเหรอ"

"ค่ะ ก็เปียยังไม่เคยนี่คะ"

"ไม่ต้องกลัวไปนะ ฉันไม่ได้ชอบใช้ความรุนแรง แต่อาจจะมีแรงบ้างตามอารมณ์แค่นั้นเอง"

ยิ่งเปียโนได้ฟังอย่างนั้นก็ยิ่งอายและประหม่ามากขึ้นไปอีก ตรีรัตน์ก้มลงจูบปากอวบอิ่มของเปียโนที่มันยั่วยวนทั้งสายตาและทั้งใจเธอตั้งแต่เมื่อวานนี้แล้ว

"อื้อ อืม"

เปียโนครางออกมาแผ่วเบา ตรีรัตน์ก็ยิ้มออกมาอย่างพอใจก่อนจะอุ้มเปียโนขึ้นไปนอนบนเตียง

"คุณตรี"

"ไม่ต้องกลัว ฉันจะทะนุถนอมเธอที่สุดเธอไว้ใจฉันนะเปียโน"

เปียโนพยักหน้าให้ตรีรัตน์ด้วยความมั่นใจในตัวตรีรัตน์แต่เธอก็ยังไม่หายเขินอายหรอกนะ เปียโนหลับตาหนีตรีรัตน์ที่พยายามถอดชุดนอนเธอออกจนหมด ตอนนี้เธอเริ่มร้อนๆหนาวๆแล้วสิที่ต้องมานอนเปลือยกายทั้งตัวต่อหน้าตรีรัตน์