ซูม่านเกิดใหม่เป็นน้องสาวของคุณแม่ในยุค 70

คำโปรย

มีผู้หญิงที่อดทนให้สามีทุบตีจนเนื้อตัวเต็มไปด้วยบาดแผลเพียงเพราะต้องการให้ลูกมีบ้านที่อบอุ่นไว้นอน ยอมทนถูกด่าว่าโง่งมเพียงเพราะไม่มีความกล้าพอจะพาลูกออกไปเผชิญหน้ากับความยากลำบาก ยอมทนให้กับความขมขื่นของชีวิตเพียงเพราะรู้ดีว่าถ้าเธอจากไปลูกสาวตัวน้อยคงเป็นคนต่อไปที่ถูกผู้ชายที่ได้ขึ้นชื่อว่าพ่อนั้นทุบตีไม่ต่างจากที่เขาทำกับเธอ

จนเมื่อวันหนึ่งชีวิตของลูกแม่ลูกหลุดพ้นจากชายใจร้ายมาได้ คิดว่าชีวิตต่อจากนี้จะดีขึ้น แต่ใครจะว่านั่นเป็นเพียงจุดเริ่มต้นของความเลวร้าย เพราะผู้เป็นย่าของเด็กหญิง และครอบครัวของบิดานั้นต่างก็พากันเข้ามายึดทรัพย์สินของสองแม่ลูกไปจนหมด แม้แต่บ้านที่เคยอยู่มาตลอดก็ถูกยึดไป

เมื่อถูกขู่เอาชีวิตหญิงสาวอ่อนแอไร้การศึกษาจึงต้องหอบลูกหนี มีเพียงทางเดียวที่จะหาเงินมาเลี้ยงลูกได้ก็คือการขายแรงงาน มือที่เคยบอบบางก็หยาบกร้านแห้งแตกจากการทำงานแบกหาม ใบหน้าที่เคยงดงามก็ดำคล้ำแก่ชราจากการทำงานหนัก หญิงสาวกัดฟันส่งลูกเรียนจนจบระดับมหาลัยด้วยความภาคภูมิใจ ยังไม่ทันจะได้มีชีวิตสุขสบายก็เสียชีวิตไปก่อนงานรับปริญญาของลูกสาวเพียงแค่วันเดียว



***นิยายเรื่องนี้ไม่มีพระเอก เน้นความสัมพันธ์ของตัวละครและคนในครอบครัว***