พระนครมนตราสักวาพาที (พีเรียดไทย ๒๕๐๐)

ซาบซึ้งไปกับความรักที่มีกาลเวลากับเล่ห์กลอุบายเป็นอุปสรรคของ 'ภัทร' นักศึกษาชั้นปีที่ 3 ที่ข้ามภพมาเจอกับ 'สักวา' นักเลงโจรแห่งลุ่มแม่น้ำพญาลำสิงห์
...............................................
สักวาแรกรักตราตรึงจิต

หวนพินิจระลึกถึงคะนึงหา

หากวันใดต้องจากไกลอาลัยลา

ดวงชีวามลายสิ้นกลิ่นร้างเอย..

ตัวอย่างตอนที่ ๒๔
"แบมือสิ" สักวาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบซึ่งภัทรเองก็ทำตามในสิ่งที่เขาบอกด้วยการแบมือและยื่นไปข้างหน้า

จากนั้นสักวาก็ปล่อยเจ้าหิ่งห้อยให้อยู่ในมือของภัทรสักครู่ ก่อนที่มันจะค่อยๆ บินขึ้นไป นัยน์ตาของภัทรที่มีแสงหิ่งห้อยทอประกายทำให้คนหน้านิ่งพยายามฝืนยิ้มเอาไว้

สักวาไม่รู้ว่าทำไมถึงชอบทุกอย่างในตัวของคนที่นั่งตรงข้าม ทั้งที่เพิ่งเจอกันเพียงสองครั้งเท่านั้น ทว่าความรู้สึกผิดบาปมันดึงสติให้เขาไม่สามารถอ่อนไหวไปกับพาทีได้

มือหนายกไม้พายแจวเรือไปยังบริเวณท่าเทียบเรือซึ่งภัทรยังชมหิ่งห้อยไม่หนำใจ แต่ก็ต้องยอมกลับเพราะคิดว่าสักวาอาจจะมีธุระที่ต้องไปทำต่อ

"สักวา ผมขอถามคุณตามตรงนะ เราสองคนเคยรู้จักกันมาก่อนมาหรือเปล่า?"

คำถามจากปากของคนที่เขาเคยลั่นไกใส่ชวนพาให้รู้สึกกระอักกระอ่วน ครั้นจะให้ยอมรับสารภาพไปตรงๆ ว่าไม่เคยเจอกันแต่เคยลอบฆ่าก็คงจะไม่ได้

ความรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออกมันท่วมท้นไปหมดทั้งตัว ชีวิตการเป็นโจรที่ผ่านมาสังหารไปหลายชีวิต แต่ครั้งนี้เป็นครั้งที่ทำให้เขาอยากย้อนเวลากลับไปแก้ไขที่สุด
.........................................
นิยายเรื่องนี้อ้างอิงถึงช่วงปี พ.ศ.๒๕๐๐ มีการกล่างถึงการแย่งชิงสมบัติ การฆาตกรรม วิญญาณ ไสยศาสตร์แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่ได้ใช้ภาษาสละสลวยมาก บรรยายไปตามจินตนาการ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน หากชื่นชอบฝากติดตามผลงานและสนับสนุนผ่าน E-Book ด้วยนะคะ

แนะนำให้ซื้อผ่าน web และช่วงเวลาโปรโมชั่นค่ะ