จนกว่าฝันจะบันดาลรัก

ว่ากันว่าท้องฟ้ายามราตรีมีละอองฝันปลิวอยู่ทุกหนแห่ง
นำพาทั้งฝันดีและฝันร้ายมาสู่ผู้หลับใหล

**********

พุดพิชญา หวนกลับมาฝันถึงอดีตที่อยากลืมเลือนหลังได้พบกับหญิงลึกลับคนหนึ่ง
อดีตอันแสนขื่นขมที่ ภูธเนศ ผู้เป็นรักแรกฝากความเจ็บช้ำไว้ในหัวใจดวงน้อย
ในขณะที่ความฝันในวัยเยาว์ตามติดอยู่ทุกห้วงนิทรา เหตุการณ์ในชีวิตจริงยิ่งน่าประหลาด
ทั้งที่พุดพิชญาพยายามตีตัวออกห่าง ทว่าดูเหมือนภูธเนศจะยิ่งหาเรื่องเข้าใกล้
ราวกับต้องการทวงถามความรู้สึกดีที่เคยมีต่อกัน
เหตุใดเขาถึงทำเช่นนี้
คนเป็นว่าที่เจ้าบ่าว (ของคนอื่น) มีสิทธิ์ทำแบบนี้ได้ด้วยเหรอ!!?

**********

"พะ...พี่ดิน!"
หญิงสาวเดินหน้าตาตื่นออกมาจากห้องน้ำ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นนิ่วหน้าเพราะความเจ็บแปลบตรงจุดอ่อนไหวกลางกาย
"เมื่อคืนพี่ดินฝันหรือเปล่า"
"ฝันอะไรคะ" ภูธเนศแกล้งทำหน้าซื่อ ตอบคำถามด้วยคำถาม เลียริมฝีปากทำเหมือนครุ่นคิด
"ก็ฝันว่า..." พุดพิชญาโวยวายได้แค่นั้นก็เงียบ
...
พะ พี่ดิน พอก่อนค่ะ
ให้พี่...เป็นของเหนือนะคะ
ไม่...ไม่ไหวแล้วค่ะพี่ดิน
...
จะให้บอกได้ยังไงว่าเมื่อคืนเธอฝันว่าตัวเองทำอะไรกับเขา!

**********

"ถ้าลูกเป็นผู้หญิง ให้ชื่อพริมโรสดีไหม"
"ทำไมถึงเป็นพริมโรสล่ะคะ"
"หนูบอกว่าพริมโรสเป็นดอกไม้แห่งวัยเยาว์ไม่ใช่เหรอ
เพราะว่าจุดเริ่มต้นความรักของเรา เริ่มจากนายภูธเนศ ม.6/3 หลงรักนางสาวพุดพิชญา ม.4/3"
"..."
"...นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา"


++ นักอ่านที่ใช้ระบบ ios ซื้อผ่านหน้าเว็บจะได้ราคาถูกกว่านะคะ ++