พลอยสวย

"ตอนเสียพ่อกับแม่พลอยสวยแล้วเหอะ " สาวสวยตรงหน้าอมยิ้มเบนสายตาไปที่อื่นด้วยความเขินอาย
"ครับ ๆ สวยแล้ว ตอนนี้ก็รู้แล้วว่าพลอยสวยมาก น่ารัก สดใสมาก ตอนเห็นพลอยวันแรกยังทึ่งเลย เฮ้ย คนหรือนางฟ้าเนี่ย" เขาเย้าหยอกเพราะอยากให้พลอยสวยของเขากลับมาสดใสได้อีกครั้ง เขาไม่ชอบตอนเธอโกรธซักนิด ตอนนี้น่ารัก น่าจับฟัดกว่าเป็นไหนๆ
"อันนี้ไม่จริงแล้วล่ะ"
"จริง จริงๆ เลย จริงนะ พลอยสวยมาก จำไม่ได้เหรอ ที่สกายบอกพลอยสวยวันนั้น วันแรกที่เรากลับมาเจอกันไง ที่บ้านเราน่ะ"
"เก่งนี่ จำคำพูดตัวเองได้ด้วย พลอยจำได้สิ" เธอจำได้สิ ก็เขาชมเธอต่อหน้าป๊าตอนนั้น เธอเก็บอาการเขินไว้แทบไม่ไหว
"งั้นเราเข้าใจกันแล้วใช่ไหม เรามีเรื่องอยากถามพลอย อันนี้ไปได้ยินมาแต่ยังไม่เคยเห็นคาตาซักทีนะ" เขาขยับตัวเข้าใกล้เธอมากขึ้นพร้อมกับทำท่าทางจริงจังมากกับความอยากรู้เรื่องที่คาใจ
"ค่ะ เรื่องอะไร ทำไมดูจริงจังจัง"