คุณเลขาเจ้าขา

ด้วยความจำเป็นทำให้เธอต้องสวมรอยเป็นใครอีกคน เพื่อหวังจะมาเจรจาอ้อนวอนขอร้องให้เขาช่วย แต่เธอคงไม่รู้ว่านักธุรกิจที่รวยระดับหมื่นล้านได้ จะคิดทำอะไรแต่ละทีมันก็ต้องคุ้มค่าเสมอ และเธอจะทำเช่นไรเมื่อวันหนึ่งต้องมาเป็นเลขาส่วนตัวให้กับเขา
"มาแล้วก็เข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วไปนอนรอผมบนเตียง"
"นอนรอ! เดี๋ยวนะคะคุณกำลังเข้าใจอะไรผิดรึเปล่า" เธอย้อนถาม
"หึ ไม่ผิดหรอก ถ้าผมต้องยอมลงทุนกับอะไรสักอย่างหนึ่งแล้ว ผมก็ต้องมั่นใจว่ามันคุ้มจริงๆกับเงินที่ผมจะต้องจ่ายไป เพราะฉะนั้นผมขอเช็คของก่อน"
"แต่ว่าฉันไม่ใช่"
"ไม่มีแต่ ผมไม่ใช่พ่อพระหรือนักบุญ ผมเป็นนักลงทุนและผมก็ไม่มีเวลาว่างมากพอที่จะมาเจรจากับเด็กน้อยอย่างคุณ ถ้าอยากให้ผมช่วยจริงๆก็เข้าไปทำตามที่ผมบอกซะ หรือจะเปลี่ยนใจแล้วเดินกลับไป ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร เชิญ!"
"ร้อนมากเลยเหรอครับคุณจันทิรา ผมเห็นคุณเอาแต่นั่งปาดเหงื่อ ผมว่าห้องนี้มันก็ไม่ได้ร้อนอะไร หรือว่าคุณกลัว" เขาแกล้งหยั่งเชิงถาม ยิ่งเห็นสีหน้าท่าทางตื่นๆของเธอก็อดขำไม่ได้
"ไม่ค่ะ ฉันไม่กลัวอะไรทั้งนั้น" เธอตอบเสียงดังฟังชัดแต่ในใจสั่นไม่ไหวแล้ว
"เอ่อ ผมก็นึกว่าคุณกลัวผมซะอีก" เขายิ้มย่องอยู่ใน เตรียมตัวเตรียมใจเอาไว้ให้ดีเถอะ เขาจะลงโทษเธอให้สาสม