นี่ฉันเป็นนางร้ายเหรอ (ยุค70)

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายเก่าที่ไรท์เอามาจัดทำเป็น E-book นะคะ เป็นนิยายเรื่องแรกที่ทำให้ไรท์ก้าวสู่การเป็นนักเขียน ดังนั้น ถ้าหากว่าสำนวนหรือการเล่าเรื่องไม่สมูทเท่าไหร่นัก ไรท์ก็ต้องขออภัยที่ตรงนี้ด้วย ขอบคุณสำหรับทุกการสนับสนุนค่ะ เรื่องเล่าที่งดงาม..ซูเจิน

เฉียนเว่ยเว่ยสาวสวยยุค 2022 ทะลุมิติไปในยุค 70 ของประเทศจีน พร้อมกับไอเทมสุดเจ๋งอย่างมิติ มิติของเว่ยเว่ยนั่นคือช่องว่างขนาดใหญ่ที่สามารถเก็บสิ่งของได้มากมายแต่ที่เจ๋งสุดๆก็คือมันสามารถ copy สิ่งของที่เว่ยๆได้ใช้ไปแล้วนั้นให้กลับมามีปริมาณเท่าเดิมหลังเที่ยงคืน

"คุณดูสิครับว่าลูกสาวของเราเหมือนคุณมากแค่ไหน" เขายื่นนิ้วไปเกลี่ยที่แก้มลูกสาวที่กำลังนั่งเล่นของเล่นอยู่

"ลูกชายก็เหมือนกันค่ะ เหมือนคุณมาก" เหมือนจนเธอคิดว่านี่คือร่างของสามีเธอตอนเด็ก

"ภรรยาครับ ผมขอบคุณคุณมากเลยนะครับที่เลือกผมมาเป็นสามีและพ่อของลูก" ตั้งแต่คบกันมาจนแต่งงานมีลูก เมื่อคิดย้อนกลับไปก็อดจะยิ้มไม่ได้ ทั้งที่มีคนมาชอบเธอมากมายแต่เธอก็ยังเลือกเขา

"ฉันเองก็เหมือนกันค่ะ ขอบคุณนะคะที่วันนั้นคุณวิ่งมาชนฉัน" และนั่นเป็นครั้งแรกที่เขาและเธอได้เจอกัน

"ผมจำได้นะครับ ว่าวันนั้นคุณโกรธผมน่าดู" เธอแทบจะกินหัวเขาด้วยซ้ำ

"เป็นใครจะไม่โมโหล่ะคะ เดินอยู่ดีๆก็ต้องล้มลงไปแบบนั้น" เธอเจ็บมาก และยังเจ็บไปหลายวันทีเดียว

"ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ผมก็จะชนคุณเหมือนเดิม" เขาไม่เสียใจเลยสักนิดที่ทำเธอเจ็บ

"ทำไมล่ะคะ?" เว่ยเว่ยถามด้วยความสงสัย

"เพราะนั่นทำให้ได้ผมตกหลุมรักคุณ"