BAD ENGINEER พิษรักนายมาเฟียวิศวะ

เพราะดันไปแอบชอบพราวฟ้าตั้งแต่เด็กๆ โตมาก็คอยเฝ้ามองเธอมาตลอดแต่อยู่มาวันหนึ่ง เขาดันไปเห็นว่าเธอสนิทกับญาติของตัวเองเข้า มาร์ตินเลยไม่ชอบใจเป็นอย่างมาก จากนั้นเป็นต้นมาเขาจึงค่อยๆรุกเธอ จากเบาๆพอหอมปากหอมคอไปสู่ความหนักหน่วงแบบต้านไม่ไหว!

"ก็จูบกันแล้ว ก็ไม่ใช่เพื่อนกันแล้วไง" วะว่าไงนะ! จะบ้าเหรอ ไม่ได้ ตาบ้านี่ พูดบ้าอะไรออกมาแบบนั้น โอ๊ะ! พราวฟ้าคืออ้าปากค้างถลึงตาโตกับคำพูดของมาร์ตินไปเลย

ขอถามหน่อยเถอะ ตาบ้านี้จู่ๆ เป็นอะไรขึ้นมาฮะ ล้มหัวฟาดพื้นมาเหรอที่อยู่ๆ ก็มาพูดจาแบบนี้กับเธอ ทั้งๆ ที่ที่ผ่านมาเขาแทบเห็นเธอเป็นเหมือนธาตุอากาศหรือถ้าบังเอิญสบตากันเขาก็จะมองเธอเหมือนอยากจะฉีกเนื้อด้วยสายตาจะตายไปด้วยซ้ำ แล้วไหนจะทุกๆ เช้าที่บังเอิญออกมาจากห้องพร้อมกันแต่เขาเมินเฉยต่อเธอทุกเช้านั่นอีก

แต่นี่อะไรกันแค่จูบกันไปหนึ่งครั้งเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว ก็ทำให้เขาเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือได้ขนาดนี้เลยเหรอ ปากของเธอมันเปลี่ยนตาบ้านี้ได้หรือไงกัน

"เหอะ นายมันบ้าที่สุด" พอพราวฟ้าหยุดคิดหยุดอึ้งกับคำพูดของมาร์ตินแล้ว เธอก็แค่นเสียงในลำคอตัวเองอย่างเย้ยหยันออกไป ก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไปจากโซฟาของมาร์ติน เพราะถ้าขืนเธออยู่ต่อคงได้ประสาทกินกับคำพูดบ้าๆ ของมาร์ตินแน่

แต่...

"ฉันจูบเธอแล้วอย่าให้ใครมาทับรอยจูบของฉันเด็ดขาด ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน" เสียงทุ้มว่าขึ้นก่อนจะเหลือบมองแผ่นหลังบางที่หยุดอยู่กับที่สายตานิ่งเรียบ ไร้วี่แววของการล้อเล่นในน้ำเสียงนั้นที่เขาเพิ่งลั่นออกไป ทำให้คนที่ได้ยินอย่างพราวฟ้าถึงกับเม้มริมฝีปากแน่นหลับตานิ่งเลยทีเดียวที่เขายังไม่เลิกพูดจาเพ้อเจ้อพวกนั้นออกมา

เราสองคนแค่จูบกันเฉยๆ แล้วทำไมถึงได้พูดเหมือนเป็นการตีตราร่างกายเธอแบบนี้ ที่สำคัญเขาลืมไปแล้วหรือเปล่าว่าเราทั้งสองคนเป็นเพื่อนกัน แค่จูบที่เขาเป็นคนเริ่มก่อนมันก็สร้างความลำบากในใจเธอมากพอแล้ว

แล้วนี่คิดจะมายัดเยียดตัวเองให้เธออีกเหรอ? เพื่อนกันไม่ควรทำแบบนี้หรือเปล่า

"เราแค่จูบกันเฉยๆ อีกอย่างสิ่งที่นายทำมันก็มากเกินพอสำหรับสถานะของเราสองคนแล้วมาร์ติน อย่าทำให้ฉันลำบากใจจนมองหน้านายไม่ติดกว่าเดิมได้ไหม" น้ำเสียงเบื่อหน่ายจากพราวฟ้าลั่นออกมาอย่างเหนื่อยหน่ายใจ ซึ่งการพูดและใช้น้ำเสียงแบบนั้นของเธอมันก็สร้างความไม่พอใจแก่คนที่นั่งอยู่บนโซฟาได้ดีเลยทีเดียวด้วย

"ทีตอนกับไอ้ไคเธอไม่เห็นพูดแบบนี้กับมันบ้าง"

"จะให้ฉันพูดอะไรล่ะ ก็เรายังไม่ได้ทำอะไรกันเลยเถอะ"

"ก็ถ้าฉันไม่เข้าไปขัดซะก่อน เธอก็คงโดนมันจูบไปแล้ว"

"ฉันว่าเราเลิกพูดเรื่องนี้กันเถอะ"

"ทำไม ฉันพูดแทงใจดำเธอหรือไง..."

"..." พราวฟ้าเงียบ ยืนนิ่งไม่ตอบ ทำให้คนที่นั่งอยู่บนโซฟาต้องเบือนสายตาไปทางอื่นก่อนจะพาดแขนบนโซฟามองตรงไปข้างหน้าสีหน้าเรียบนิ่ง "เอาเถอะ ช่างเรื่องของเธอกับไอ้ไคคืนนั้นไปเถอะ เพราะยังไงซะคนที่ตีตราเธอไปแล้วด้วยปากก็คือฉัน เพราะฉะนั้นจากนี้ไปเธอก็เป็นของฉันคนเดียว"

"หึ นายจะเอาอะไรกับอีแค่การจูบ"

"ก็ถ้าอยากได้มากกว่าจูบ...ก็ได้ถ้าเธอพร้อม" ริมฝีปากสีแดงตุ่นอย่างคนสุขภาพดีขยับพูดอีกครั้ง ก่อนจะช้อนสายตาขึ้นไปมองใบหน้าสวยของพราวฟ้าที่ยืนอยู่ไม่ไกลด้วยสายตานิ่งเรียบ

สิ่งที่เขาพูดออกไปทั้งหมด เขาไม่ได้พูดเล่นหรือพูดออกไปเฉยๆ โดยที่ไม่ได้ไตร่ตรองก่อนพูด สิ่งที่พูดออกไปเขาคิดอย่างถี่ถ้วนแล้วว่าต้องการให้มันเป็นแบบนั้น เขาทนหงุดหงิดเพราะเห็นพราวฟ้าอยู่ใกล้คนอื่นอีกต่อไปไม่ได้แล้ว

เธอต้องเป็นของเขาและต้องเป็นของเขาคนเดียวด้วย ตอนนี้เขาตีตราเธอด้วยการจูบ แต่เชื่อเถอะว่ามันจะมีสิ่งที่น่าทึ่งกว่าการจูบเกิดขึ้นแน่นอน เขาจะทำมัน และจะฉวยโอกาสทำด้วย

"..."

"ฉันจะไม่ข้ามสถานะเพื่อนของเราเด็ดขาด"

________________________________
E-book คู่มาร์ติน พราวฟ้า (เป็นรุ่นลูกของเซตวิศวะลูกชายพี่แปลนกับลูกสาวพี่เธียร) พร้อมเสิร์ฟค่า~
อ่านรายตอนติดตามได้ที่แอพReadAwrite
นิยายเรื่องนี้เน้นแนวฟิลกู๊ด ย่อยง่าย ไม่ดราม่า พระเอกคลั่งรักนางเองหนักมาก

________________________________
โปรดโหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ
(ios ซื้อผ่านหน้าเว็บราคาจะถูกกว่าค่ะ)