สถานะคนที่คุณไม่รัก

นางเอก คบพระเอกโดยไม่มีสถานะ ไม่เคยขอคบแต่นางเอกเข้าใจเอาเองว่าคบกัน เพราะอยู่ด้วยกัน ทำงานที่เดียวกัน พระเอกเปนเชฟ นางเอกเปนผู้ช่วยผู้จัดการ

วันนึงฝนตกหนัก นางเอกขอให้พระเอกมารับ เขารับปาก แต่สุดท้ายพระเอกก็ไม่มา เขากลับขับรถไปส่งแฟนเก่า และยังขับผ่านและเห็นว่านางเอกยืนรออยู่ในที่เปลี่ยวก็ไม่แวะรับ จนเธอถูกจี้จนเกือบโดนลากไปข่มขืน



"พี่พอร์ชคะ...ทำอะไรอยู่เหรอคะ"

"มีอะไร"
"ขะ....คือ...ที่นี่ฝนตกหนักมากเลยค่ะ พี่พอร์ชอยู่ที่ไหนเหรอคะตอนนี้"

"แล้วมีอะไร" น้ำเสียงราบเรียบเย็นชาย้อนถามกลับทำให้เธอถึงกับนิ่งไปพูดอะไรไม่ออก จนเขาถามซ้ำด้วยน้ำเสียงเข้มดุมากขึ้นเธอจึงอ้อมแอ้มบอกเขาเสียงเบา

"พี่พอร์ชมารับบัวได้ไหมคะตอนสามทุ่ม"

"อืม...เดี๋ยวพี่ไป"

"ค่ะ ขอบคุณนะคะงื้อ...พี่พอร์ชน่ารักที่สุดเลย เดี๋ยวบัวแชร์โลเคชั่นให้นะคะ" เสียงหวานเอ่ยอย่างกระตือรือร้น ตื้นเต้นดีใจขึ้นมาทันที

"อืม"

ถนนสี่เลนที่ไม่ใช่ถนนสายหลัก รถราในเวลากลางคืนจึงมีไม่มากนัก ชายหนุ่มขับรถมาเรื่อยๆ ตามเส้นทางช่วงจังหวะหนึ่งที่หางตาของเขาเหลือบให้เห็นใครบางคนที่คุ้นตากำลังนั่งตากละอองฝนอยู่ใต้หลังคาเล็กๆ ของป้ายรถเมล์ที่นานๆ จะมีรถเมล์ประจำทางขับผ่านมาสักคัน

หางคิ้วหนากระตุกวูบ หัวใจเขาแทบหล่นเพราะเขาลืมรัญลฎาไปจนสนิทใจ! ว่าเธอได้โทรมาขอให้มารับในเวลาสามทุ่ม แต่ตอนนี้เวลาใกล้ห้าทุ่มแล้ว เธอก็ยังคงนั่งกอดตัวเองเนื้อตัวหนาวสั่นไม่ยอมหานั่งรถนั่งกลับไปรอเขาที่คอนโด...เธอนี่โง่จริงๆ รัญลฎา!

ชายหนุ่มอดรู้สึกหงุดหงิดเล็กๆ ไม่ได้เมื่อได้เห็นเธอยังนั่งอยู่ตรงนั้นทั้งที่มันก็ดึกและนานพอสมควรแล้วที่เขาลืมนัดเธอ

ในใจนั้นแอบลังเลว่าควรวนรถไปรับตอนนี้ แล้วให้เธอนั่งร่วมทางไปกับเขาและมุกรดา หรือควรไปส่งมุกรดาก่อนดี ระหว่างครุ่นคิดอยู่นั้น ฝีเท้าเขาก็เหยียบคันเร่งมาเรื่อยๆ สุดท้ายเขาก็เลือกที่จะมาส่งอดีตคนรักก่อน