Dear roommate เติ้ลไม่กินผัก

คะน้า ลูกชายเจ้ต้นหอมกับเฒ่าแก่ใหญ่แห่งไร่ผักชื่อดังของภาคเหนือ คนตัวเล็กข้ามน้ำข้ามเขาเข้ากรุงเพื่อมาเรียนมหาลัยเป็นความหวังของครอบครัว

ณ ตอนแรกไอ้คะน้าคนนี้ก็ร้องห่มร้องไห้กอดขาพ่อกับแม่เอาไว้แน่าน ไม่อยากมาใช้ชีวิตอยู่เมืองใหญ่คนเดียวเพราะไม่คุ้นชิน

ทว่าทันทีที่ประตูหอเปิดรับ ความคิดใหม่ดันแทรกเข้ามาเมื่อเห็นใบหน้ารุมเมทที่โคตรของโคตรหล่อ แต่สายตาดันสั้นสวมแว่นใสหนายืนมองหน้ากันทางกลับบ้านเกิดแทบจะจำไม่ได้

หลังจากวันนั้นพยายามอ่อยพยายามเข้าหาจนแทบจะถวายตัวให้ฟรีๆ แต่อีกฝ่ายกลับเมินเฉย นี่ไม่รู้ว่ารูมเมทเขามันตายด้าน หรือสกิลการอ่องของคะน้ามันแข่ถามแบบนี้ทุกคืน คนนุ่งขาวห่มขาวตรงหน้าก็ตอบกลับแบบเดิม เหมือนตั้งค่าสมองเอาไว้แล้ว

"รับคะน้ากรอบๆ ไหมเติ้ล"

"ไม่เอาครับผมไม่หิว ดึกแล้วสวดมนต์ก่อนนอนกันเถอะ"