โซหัวใจสีคราม เล่ม3 (จบ)

ชีวิตประจำวันวนเวียนมาอีกครั้งสีครามยังคงออกไปทำงาน ในขณะที่โอเชี่ยนเองก็ต้องทำงานเลี้ยงลูก เป็นแม่บ้านโอเมก้าที่แสนจะลำบาก

"สีเทียนดูหม่าม้านะ"โอเชี่ยนกำก้อนสี่เหลี่ยมสีเขียวไว้แน่น มองลงไปที่แผ่นกระดานเบื้องหน้าที่มีรูปเรขาคณิตต่างๆ ดูสิ!นี่แหละคือความลำบากของแม่บ้านโอเมก้าสุดสวยแซ่บอย่างโอเชี่ยนที่ต้องสอนลูกชายตัวน้อยให้ฉลาดเป็นอัจฉริยะในอนาคต

"ถ้าเป็นคนทั่วไปเขาจะทำแบบนี้"ว่าแล้วก็วางก้อนสี่เหลี่ยมลงในช่องของมันพร้อมปรบมือเปาะแปะ ก่อนที่โอเชี่ยนจะเปิดฝาออกแล้วเอาเจ้าก้อนสี่เหลี่ยมออกมาถือในมืออีกครั้งแล้วปิดฝาไว้เหมือนเดิม

"แต่เรามันคนพิเศษต้องทำแบบนี้"ว่าจบก็เปิดฝาอีกครั้งแล้วใส่ก้อนสี่เหลี่ยมลงไปพร้อมปิดฝาแบบเดิม พร้อมกับการยืดอกเล็กๆของตัวเองอย่างภาคภูมิใจ นี่ไม่ได้เรียกโกงนะ เขาเรียกว่ามีไหวพริบ

"สอนลูกดีๆโอเชี่ยน"สีครามที่ทำงานในห้องแต่ยังคงวิดีโอคอลตลอดแม้ลูกชายตัวน้อยจะอายุหนึ่งขวบกว่าก็ตาม ซึ่งนับว่าเป็นเรื่องที่ตัดสินใจได้ถูกต้อง

อย่าปล่อยลูกไว้กับแม่ ไม่ใช่คำพูดติดตลกแต่เป็นคำพูดติดเครียด