เล่ห์รักเถ้าแก่เนี้ย

ท่านหวัง... คือสุนัขไซบีเรียนตัวโต ทั้งหน้ามึน ทั้งดื้อด้าน กินเก่งยิ่งกว่าอะไร ที่สำคัญที่สุดคือมุขหน้าตายทำให้เธอเขินอายไม่เว้นวัน!
-------------------------------------------------------------------------------------------------
"ท่านเป็นใครกันแน่" น้ำเสียงกดเข้มเจือแววหงุดหงิดพึมพำเสียงเบา ดวงตาคมโตนัยน์ตาดอกท้อจ้องเขม็งเขาอย่างต้องการทำตอบ ชายหนุ่มรู้สึกขนลุกวูบวาบ ในใจพลันสั่นสะท้าน น่ากลัว...จู่ๆนางเป็นอะไร ในหัวขบคิดหาทางออกหลายๆทาง เขายังไม่พร้อมจะบอกอะไรกับนาง ไม่ได้อยากปิดบัง แต่มีความจำเป็น
"หยางเจิ้น"
เสี่ยวซิงแทบหัวคะมำจ้องหน้าใสซื่อของเขาอย่าทึ่งๆ ในแววตาใสแป๋วของเขาสื่อความหมายชัดเจนให้เธออ่าน มิรู้ว่าเขาซื่อเกินไป หรือจงใจกวนเธอกันแน่ คำถามของเธอคือ เขาเป็นใครมาจากไหน ทำอะไร รู้จักเธอได้อย่างไร แต่เขาตีความหมายของมันว่า 'เธอถามเขาว่าชื่ออะไร' สะงั้น
คนงามถอนหายใจออกแรงๆ ก่อนจะคว้าถุงเงินจำนวนมากแล้วลุกขึ้น เอาเถิด..หากเขาไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร สักวันนึงถ้าเขาอยากบอกคงบอกเอง จากที่แล้วๆมาเขาก็ไม่ใช่คนเลวร้าย เจตนาเขาชัดเจนว่สต้องการปกป้อง ถึงจะผลาญอาหารเธอเก่งไปหน่อย แต่เขาก็นับว่าคนดีไม่น้อย
เมื่อเสี่ยวซิงถอดใจไม่ซักไซร้ ดวงตาใสซื่อของเจ้าหมาตัวโตก็อ่อนลงหลายส่วน มุมปากยิ้มบางๆอย่างสื่อความหมายจ้องมองคนงามที่หันหลังให้อย่างอ่อนโยน
ฝ่ามือแกร่งจากการฝึกดาบคว้าที่ข้อมือเล็กกลมกลึงของเสี่ยวซิงเบาๆ หญิงสาวชะงักไปครู่หนึ่ง ในใจที่คุกกรุ่นคล้ายมะลายหายไปสิ้น เมื่อสบกับดวงตาอ่อนโยนของเขา มือไม้วางไว้ไม่ถูกที่ถูกทาง ทำตัวไม่ถูกไปพักใหญ่ หยางเจิ้นมองกิริยานั้นอย่างขบขัน รอยยิ้มอ่อนโยนยิ่งเพิ่มขึ้นเป็นเท่าทวี
"หิวแล้ว"
"เมื่อครู่ท่านพึ่งทานไป" ชายหนุ่มผุดลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว จนเสี่ยวซิงต้องถอยหลังไปหลายก้าว หัวใจเธอแทบหยุดเต้นเมื่อเจ้าของใบหน้าเข้มยื่นเข้ามาใกล้ๆ ปลายจมูกแทบชนกันแต่แล้วเขาก็เบี่ยงใบหน้าไปข้างๆ ริมฝีปากหยักลึกพึมพำข้างหูเธอเสียงเบา
เสี่ยวซิงหน้าแดงแปร๊ดเมื่อได้ยินประโยคถัดมาของเขา หัวใจของเธอเต้นโครมครามหนักกว่าเก่า เขา..เขามัน!! หน้าตายนัก!
'หิว..เสี่ยวซิง'

-----------------------------------------

ประกาศ

นิยายเรื่องนี้เคยผ่านการตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์ ไรต์ ออฟ เลิฟแล้ว และได้หมดสัญญากับทางสำนักพิมพ์

ผู้เขียนจึงจัดทำปกใหม่และนำมาวางจำหน่ายอีกครั้งโดยที่เนื้อหายังคงเดิม

นักอ่านที่เคยสนับสนุนผลงานไม่จำเป็นต้องซื้อซ้ำอีกนะคะ





ผลงานชิ้นนี้เป็นงานเก่าที่ไรท์แต่งเมื่อสมัยนานมาแล้ว การเกลาเนื้อหาหรือความสมเหตุสมผลอาจไม่ดีเท่าที่ควร

ขอให้นักอ่านปล่อยใจสบายๆ ในการอ่าน

ไรท์น้อมรับทุกการติชมเพื่อนำไปปรับปรุงผลงานในครั้งถัดไป