นางรำอย่างข้าคงเป็นได้แค่เครื่องบรรณาการของท่านแม่ทัพ

สุขนิยม ฟิน ไม่มีดราม่า 20+ กรุบ ๆ

ข้ายี่หวา ชาติที่แล้วคือนักแสดงสแตนอิน ตายในหน้าที่ นั่นคือ แสดงแทนนางเอกถูกจับใส่ตะกร้าถ่วงน้ำ ลืมตามาอีกคราอยู่ในร่างคณิกาหอเยว่โหลว ขายศิลปะไม่ขายเรือนร่าง อยู่มาจนชินเกือบปี อยู่ดี ๆ ท่านแม่ทัพใหญ่รบชนะกลับเมือง ฮ่องเต้ทรงดีพระทัยยิ่งจัดงานฉลองประมูลสาวงาม เรื่องทุกอย่างกำลังจะดีอยู่แล้วเชียวถ้าไม่ใช่เพราะเจ้า มู่เฉิน ทหารคนสนิทแม่ทัพ เข้าก่อกวน ทำให้นางต้องพ่วงนางคณิกาอีกนางเข้าสู่จวนตระกูลหลี่ จวนของแม่ทัพใหญ่ กองทัพเสือดำ ดั่งเครื่องบรรณาการ แต่ข่าวลือหนาหูว่าแม่ทัพคนนี้ชื่นชอบบุรุษ เข้าทางข้า ยี่หวา จึงรับจ้างหลี่ฮูหยินช่วยให้บุตรชายได้ร่วมหลับนอนกับหญิงคณิกาอีกนาง หากตั้งท้องข้าจะได้เงินทองมากมาย ฮ่า ฮ่า ฮ่า ง่ายขนาดนี้ ไม่ให้ข้ารับงานได้เยี่ยงไร ฉะนั้น มู่เฉิน หากเจ้าช่วยข้า ทั้งข้าและเจ้าจะแบ่งเงินในหีบนี้กัน
ทว่ามู่เฉินมีเงินทองมากมายแล้ว สิ่งที่บุรุษหน้าตายต้องการมิใช่เงินทอง แต่กลับเป็นสตรีหญิงคณิกาเช่นยี่หวา อืม...คิดไม่นาน นางตกลงทันที

"หนังสือเล่มนี้เป็นนิยายรักจีนโบราณ
ตัวละคร ฉาก เนื้อเรื่อง และเหตุการณ์ทั้งหมดในหนังสือเล่มนี้
เป็นสิ่งที่ผู้แต่งสมมุติขึ้นทั้งสิ้น ตามจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น
ซึ่งมีเนื้อหาเรท NC25+ ในบางฉากอาจมีความรุนแรงทางเพศ
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน"
..
ราวทุกกับว่าทุกอย่างบนโลกนี้หยุดเคลื่อนไหว ยี่หวาได้ยินสรรพเสียงทุกสิ่งรอบกายชัดเจน เสียงทหารเดินยาม เสียงกิ่งไม้ไหวด้านนอก เสียงน้ำตาเทียนหยดลงถาดรอง เสียงมือหยาบใหญ่ลูบแผ่นหลังของนาง
"ท่านปล่อยน้ำในกายข้า มู่เฉิน"
"แล้วอย่างไร"
"ข้าบอกแล้วว่าข้าไม่อยากมีลูก"
"มีลูกกับข้าแล้วมันเป็นเยี่ยงไร ไม่ดีหรือ"
"ข้ากับเจ้าคุยกันไปแล้วเรื่องนี้ จะไม่มีคราวต่อไปอีก"
"หมายความว่ากระไร ไม่มีคราวต่อไป"
หลี่เหว่ยดันร่างเล็กขึ้นนั่งเพื่อจ้องหน้า
"ในเมื่อเจ้ามู่เฉิน เจ้าละเมิดสัญญา ข้าบอกเจ้าแล้วว่าไม่ยินยอมให้หลั่งในกายข้า ฉะนั้น ข้อตกลงเป็นอันยกเลิก"
ยี่หวาสะบัดตัวถีบเท้าเข้ากลางหน้าอกเพื่อดีดร่างขึ้นจากเตียง ลุกยืนค้ำร่างของชายหน้าหนา มือยังกอบผ้าปิดทรวงงามแม้ไม่มิดดีนัก
หลี่เหว่ยแม้ว่าฉุนเฉียวยามได้ยินถ้อยคำจากปากกระจับน่าชังสีระเรื่อ ทว่ายามมองนางจากมุมนี้ ร่างอรชรค้ำตระหง่านด้านบนมองเห็นทุกสิ่งบนเรือนร่างจนใจชายหนุ่มเลือดลมปรารณแตกซ่านอีกครา ไม่อาจสะกดห้ามมังกรหยกกลางหว่างขาจนมันผงกค้ำตั้งตระหง่าน - - และแน่นอนนางเห็นเช่นกัน ถึงกับผงะก้าวถอยหลัง
เรียวขางามก้าวถอยหลังแล้วพลันหยุดชะงักเพราะมือสีเข้มคว้าข้อเท้าไว้กำแน่นกระชากนางคราวเดียวร่วงหล่นบนกลางอกขณะกระเพื่อมไหวด้วยแรงหัวเราะ
"หากเจ้ายกเลิกสัญญา เยี่ยนฟางจะมิได้ร่วมเตียงกับท่านแม่ทัพอีก เจ้าเลือกสิ่งใดยี่หวา"
หลี่เหว่ยไม่อาจทานเสน่หายกมือปัดปอยผมตรงหน้าทัดหูแล้วรั้งท้ายทอยเล็กไว้ตรึงแน่น จดจ้องดวงตารีดั่งหงส์ที่บัดนี้เบิกกว้างทั้งครุ่นคิดคำนวณ - - ไร้คำกล่าวอื่นใดอีก นอกจากคำว่า ข้าหลงเจ้าเสียแล้ว
ดันศีรษะเล็กกระทั่งฝ่ามือใหญ่บังจนมิดให้ลดลงมา เปิดแย้มริมฝีปากกระจับด้วยลิ้นร้อน อีกมือดึงผ้าที่นางจับไว้แน่นโยนทิ้งจับขานางคร่อมร่างแล้วแทรกลำร้อนนักรบเข้ากลีบอ่อนบางแสนอ่อนไหวที่ยังแดงช้ำจากบทรักหนักหน่วงอย่างสาวถูกชำแรกรัก
"อื้อออ"
ไร้เสียงเอ่ยตอบเพราะสะโพกสอบได้พุ่งขึ้นดันนางจนร่างกระดอน มือเกี่ยวรั้งสะโพกเล็กดันไว้รับแรงเสียดทานตอกขึ้น เสียงทุ้มครางกระหึ่มในทรวงอก - - มิเสียแรงที่ศึกษาหนังสือปกขาวมาทั้งวัน อืม...รสชาติกามารมย์ช่างน่ารื่นรมย์เสียนี่กระไร