อบอวลรักกรุ่นไอตะวัน

'เทียน' สาวออฟฟิศที่ใช้ชีวิตไปวันๆ ได้มาเจอกับ 'ตะวัน' หนุ่มพนักงานร้านกาแฟที่แสนอบอุ่น เขาได้เข้ามาทำให้หัวใจที่รกร้าง กลับมามีชีวิตชีวาขึ้นอีกครั้ง ด้วยการทำให้มันเต้นแรงและเร็วขึ้นกว่าที่เคยเป็น...

...โปรยปราย...
วันนี้มันพระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรกอะไรกันนะ...
ทำงานมาทั้งวันก็ว่าเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว แถมสภาพฉันตอนนี้ก็ยิ่งดูไม่จืดหนักกว่าเก่า เพราะโชคร้ายโดนกับดักทางเท้าระหว่างเดินมาที่สถานีรถไฟฟ้าเพื่อกลับหอพัก ก็ฉันดันเดินเหยียบแผ่นกระเบื้องที่ก่อสร้างไม่เรียบร้อยแล้วน้ำสกปรกที่ขังอยู่ใต้พื้นก็กระเด็นมาเปื้อนขากับกระโปรงจนเลอะเทอะ พอมาเจอแอร์เย็นๆ บนรถไฟฟ้าหนาวจนสั่นเป็นเจ้าเข้า
"หนาวเหรอครับ" เสียงทุ้มที่ฟังดูคลับคล้ายคลับคลาดังมาจากคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม
"อ่อ ค่ะ ในนี้แอร์มันเย็นค่ะ" ฉันพูดแล้วทำเป็นยิ้มกลบเกลื่อนให้เพื่อนร่วมทางที่อุตส่าห์ไถ่ถาม
"เอาเสื้อผมไปคลุมไว้ก่อนนะครับ" เขาถอดเสื้อคลุมแบบมีฮู้ดสีดำที่สวมอยู่แล้วก้าวขามาวางมันลงบนตักฉัน
"ไม่ดีกว่าค่ะ ฉันเกรงใจ" ฉันบอกกับเพื่อนร่วมทางที่แสนจะใจดีผิดมนุษย์มนา
"ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ"
"แล้วคุณจะไม่หนาวเหรอคะ"
"ไม่หรอกครับ คุณดูจะต้องการมันมากกว่าผม"
"ใจดีจัง ขอบคุณนะคะ"
ผ่านไปหลายต่อหลายสถานีจนกระทั่งผู้ชายใจดีที่นั่งอยู่ตรงข้ามฉันเริ่มขยับตัวเหมือนกำลังเตรียมตัวจะลงในสถานีต่อไป ฉันเลยลุกขึ้นไปจับห่วงที่แขวนอยู่ตรงหน้าเขาแล้วยื่นเสื้อคลุมคืนให้
"ขอบคุณสำหรับน้ำใจมากๆ เลยค่ะ"
"เอาไว้เถอะครับ คุณน่าจะต้องนั่งต่ออีกหลายป้าย"
ฉันมองตามเจ้าของไหล่กว้างที่ค่อยๆ ห่างออกไปเมื่อรถไฟได้เคลื่อนตัวออกจากสถานี รู้สึกงงๆ ระคนแปลกใจกับสถานการณ์ประหลาดที่เกิดขึ้น
และฉันก็ยังหาเหตุผลไม่ได้ว่าเพราะอะไร นายคนเมื่อกี้ถึงได้เปลี่ยนวันที่แย่ให้กลายเป็นวันที่หัวใจของฉันเต้นในจังหวะที่เร็วขึ้นกว่าปกติอย่างที่กำลังเป็นอยู่...

****************************

นิยายเรื่องนี้อยู่ใน Set 'Starting from Now เริ่มใหม่ตอนนี้ได้รึเปล่า' ที่มีทั้งหมด 4 เรื่องด้วยกันค่ะ (*ทุกเรื่องไม่ต่อกัน*) แต่จะบอกเล่าเรื่องราวการพบกันและการตัดสินใจเริ่มต้นใหม่ของคนสองคนเช่นเดียวกันค่ะ

****************************

หมายเหตุ
# แนะนำให้นักอ่านดาวน์โหลดตัวอย่างมาทดลองอ่านก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ
# ซื้อผ่านหน้าเว็บจะถูกกว่าซื้อผ่าน ios นะคะ

ถ้าอ่านแล้วชอบอย่าลืมกลับมากดหัวใจให้ไรต์ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
ณภาพราว