กลับมาก็ว่าจะไม่รัก (นาย)

ชาติก่อนเขาไม่ได้ใจร้าย เขาแค่ไม่ได้รัก....
เมื่อมีโอกาสได้ย้อนกลับมายังจุดเริ่มต้นของเราในชาตินี้ ขอให้เป็นเธอที่ไม่รัก..

----------------------
เป็นเลขาหน้าห้องไม่พอยังได้รับใช้นายถึงบนเตียงทั้งที่เขามีคู่หมั้นหมาย พอเรื่องฉาวถูกป่าวออกไป เธอโดนตราหน้าว่าหญิงร้ายส่วนคนเป็นนายดีดตัวออกห่าง คับแค้นจนตัวตาย ยมบาลคงสงสาร เลยให้โอกาสเธอย้อนกลับมาใหม่ กลับมาเพื่อแก้ไขเรื่องที่ทำให้ชีวิตจัญไร ความห่าเหวที่เคยได้รับจากนายในชาตินั้น
แม้ว่าย้อนกลับมาเกิดใหม่ในตอนที่เขายังไม่รู้อีโหน่อีเหน่อะไรด้วยในชาตินี้ก็เถอะ
แต่เธอก็จะไม่ยอมเผลอใจไปรักหรือถวายหัวจนตัวตายเพื่อรับใช้นายอีกแล้ว สาบานว่าหากเธอต้องเสียตัวให้เขาอีกครั้งในชาตินี้
เธอก็จะลากเขาไปลงอเวจีแสนล้านภพแสนล้านชาติด้วยกันด้วย
เธอจะไม่ยอมตายอย่างโดดเดี่ยวเหมือนชาติที่แล้วเป็นอันขาด

-------------
โฉมดริณ
สาวนิ่ง ๆ  แต่เอ็กซ์สุดติ่ง ปากกัดตีบถีบตั้งแต่เด็ก นั่งตำแหน่งเลขาหน้าห้องนายอำเภอในชาติก่อน

"ทุกอย่างที่คุณอยากได้.." คนตอบเคลื่อนเข้ามาประชิด อารมณ์กระหายหิวลุกโชนจนสัมผัสได้ คลื่นลมหายใจที่ร้อนผ่าวรดรินอยู่ใกล้ ๆ หู โฉมดริณยิ้มเยาะกับตัวเอง

ตอนนั้นเขาก็พูดแบบนี้
ภามม์ ภารัณเป็นพวกดีแต่ปาก
แต่ก็นะ
จะยอมผิดกฎตัวเองในชาติที่แล้วก็ได้ ยอมกลับมาเดินทางเก่าที่รู้อนาคตว่ามันจะจบแบบไหน
แต่กว่าจะไปถึงจุดจบที่ว่า เธอจะทำให้เขาได้เห็นว่า ผู้หญิงมีค่ามากกว่าที่จะถูกเอาแล้วทิ้ง
เมื่อชาติที่แล้วดันตายก่อนจะมีโอกาสได้แก้แค้นก็ขอมาเอาคืนชาตินี้แทนแล้วกัน แม้ตอนนี้นายจะยังไม่ผิดอะไรมีแต่เธอที่เต็มใจลงไปเล่นกับไฟก่อนก็เถอะ
ก็มันแค้นข้ามชาติไหม
"โฉมอยากได้นาย..ได้หรือเปล่าคะ"

VS

ภามม์ ภารัณ
นายอำเภอหนุ่ม วัยสามสิบห้า

"ผมไม่ไหวแล้ว" เสียงกระเส่ายามอารมณ์ปะทุไม่อาจสะกดลงได้อีก จับความเป็นชายจ่อช่องทางรักที่มีน้ำเยิ้มรอก่อนหน้า เธอก็ติดเร็ว กระตุ้นนิดหน่อยก็กระเจิดกระเจิง
คงเคยบ่อยล่ะสิท่า ถึงจะคิดดีไม่ได้ แต่จะไม่เอาก็ไม่ได้เหมือนกัน
ลูกชายปวดหนึบจนขึ้นหัว ตั้งโด่ชี้หน้าด่ากูอยู่นี่ หากไม่ได้ปลดเปลื้องไมเกรนคงแดกไปสามวันเจ็ดวันแหล่ะ
กูต้องเอา และเอาเท่านั้น ณ เวลานี้

"แหกขากว้าง ๆ หน่อยนะโฉม"

-----------

เรื่องไม่สั้นไม่ยาว ฟีลเรื่อย ๆ เรียง ๆ อ่านสบาย ไม่มีปมหนัก

ไม่นอกกาย นอกใจค่ะ