รามจะเริ่มแล้วนะยุ

เมื่อ เจ้าราม อาจารย์หนุ่มหล่อสายวิศวะหน้าตึงกลับมาเจอ วายุ อีกครั้ง เพราะถูกอาจารย์หนุ่มเนิร์ดวิ่งชนที่ทางเข้าห้องเลกเชอร์ มันคงเป็นแค่เรื่องบังเอิญในหนึ่งวันพันเหตุการณ์ที่ผ่านพ้นไป ถ้าคนที่ชนเจ้ารามไม่ใช่เพื่อนสมัยมัธยมปลายที่เขาเคยตกหลุมรัก

เจ้ารามยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย สบสายตาวายุพร้อมเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่แตกต่างจากน้ำเสียงปกติอันเคร่งขรึมของเขา “ของฉันไซส์ใหญ่หน่อยนะ ว่าแต่นายมีไซส์ใหญ่สุดเบอร์อะไรล่ะ”
เมื่อได้ยินประโยคนั้น วายุอดรู้สึกร้อนวูบขึ้นที่แก้มไม่ได้
แกคิดอะไรของแกเนี่ยไอ้ยุ ไอ้รามมันหมายถึงไซส์ถุงมือโว้ย