ช่วยเคารพครูด้วย ไอ้พวกเด็ก...#@!S!!!

เพราะพี่สาวฆ่าตัวตายอย่างเป็นปริศนา ยูนาจึงต้องมาสวมรอยเป็นครูม.ปลาย เพื่อสืบเรื่องนี้

แต่งานนี้ไม่ง่ายอย่างทีคิด เพราะเด็กๆ ในห้อง ม.6/5 โคตรแสบ!

ยิ่งไอ้เด็กหัวสีฟ้าครามคนนั้น...วันแรกที่มาสอน บอกให้มันแต่งประโยคภาษาอังกฤษ ดูมันแต่งมาดิ

"Hello teacher, my name is Richter, and I want to fu? @?? k you."

รอก่อนเถอะ จบงานนี้เมื่อไหร่ ฉันคิดบัญชีกับแกแน่ ไอ้ลูกหมา!





..............ตัวอย่าง......................

"ขอโทษครับ ครูยูนา"

"..."

"ขอโทษครับ ครูยูนา"

"..."

"ขอโทษครับ ครูยูนา"

เขาพูดไปเรื่อยๆ ด้วยเสียงที่ไพเราะราวกับทำนองเพลง ใบหน้าอันหล่อเหลา ดวงตาสีฟ้าครามเป็นประกาย กับรอยยิ้มทรงเสน่ห์ ผมสีฟ้าครามพัดพลิ้วตามสายลม โชยกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นได้เปลี่ยนดาดฟ้าแห่งนี้ให้เหมือนอยู่ในแดนสวรรค์ที่มีเทพบุตรกำลังยืนร้องเพลงให้ฟัง

ท่าทางเล่นหูเล่นตา บริหารเสน่ห์ ช่ำชองราวกับใช้มาแล้วหลายครั้ง

หากเป็นสาวอื่น คงจะลุ่มหลง ยอมทุกอย่างแม้กระทั่งเปลื้องผ้า

ยูนายืนฟังไปเรื่อยๆ จนเจ้าของคำพูดพาตัวเองมายืนใกล้จนปลายเท้าชิดกัน ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงมาใกล้...

"99 ครั้ง" เธอพูดขึ้นจนเขาชะงัก

"..."

"นายพูดแค่ 99 ครั้ง ขาดอีกหนึ่งครั้ง" ยูนาที่ยืนนิ่งไร้อารมณ์ แต่จริงๆ แล้วก็นับประโยคของริกเตอร์ตลอด

อีกฝ่ายหัวเราะทุ้มอย่างชวนสั่นไหว "ไม่ได้ขาดหรอกครับ เพราะประโยคสุดท้ายผมอยากจะพูดว่า..."

"..."

"ขอจูบนะครับ ครูยูนา"