รักนี้ต้องอ่อย exciting love

ดวงตา ฟ้า ดำ แฝงไปด้วยความเย็นชา ดูถูกเหยียดหยามพร้อมรอยยิ้มมุมปาก

แอนนี่จ้องตาสู้กลับดวงตาดุจราตรีกาลของเขาที่กำลังจ้องเขม็งมายังเธอ นัยน์ตาปานหินหยกจ้องมองผ่านลึก

"ใบหน้าฉันมีอะไรติดอย่างนั้นเหรอคะ เห็นจ้องฉันจัง"

"เปล่า" น้ำเสียงชัดเจน แหนบกระแทก

โรมมองผู้หญิงที่นั่งตรงข้ามกับเขาตั้งแต่นิ้วเท้าจรดปลายผม อีกฝ่ายก็เช่นกันมองเขากลับพร้อมรอยยิ้มอ่อยเหยื่อ

เสื้อเซี้ตแขนยาวสีขาวปลดกระดุมสองเม็ด พับแขนขึ้นยังสองข้าง กางเกงสำหรับทำงานสีดำเนี้ยบ รองเท้าหนังมีส้น ข้อแขนใส่นาฬิกายี่ห้อหรู แหวนเพชรนิ้วชี้ข้างซ้ายน่าจะหลายกะรัต โทรศัพท์มือถือยี่ห้อหรูรุ่นล่าสุด

ดวงตาซ่อนเร้นของเธอปรากฏแววฉงนยิ้มหว่านเสน่ห์ไปยังขวัญจิรา ที่ยังไม่เลิกจ้องเธอ แอ่นนี้สาวชุดเดรสสั้นสีขาวเปิดไหล่ ผ่าหน้าอกลึกจนมองเห็นร่องอกขาวเนียน ในมือกำลังถือแก้วไวน์ที่เหลือไม่มากควงวนไปมา

"ชนแก้วกันหน่อยไหมคะคุณ"

"พอดีฉันไม่ชอบชนกับคนแปลกหน้า"

แอนนี่ พยักหน้า แล้วขยับตัวโน้มไปใกล้ชิดใบหน้าสวยที่ดูเรียบนิ่ง ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนดุจเจ้าหญิง จ้องตาขวัญจิราแฝงรอยยิ้มกรุ้มกริ่มอย่างมีเลศนัย เธอไล่มองตั้งแต่คิ้วดำหนา พวกแก้มเนียนรูปวีเชฟ จมูกโด่ง ริมฝีปากหยักสวยอวบอิ่มชมพูดเป็นธรรมชาติ

"มองแบบนี้ต้องการอะไร อยากได้ตัวฉันงั้นเหรอ" น้ำเสียงเย็นชาพูดเรียบนิ่งพร้อมกับขยับใบหน้าเข้ามาใกล้แอนนี่ เรียวปากแทบจะจูบปากเธอ

"ค่ะ ถ้าฉันอยากได้คุณ คุณจะว่ายังไงคะ" ขวัญจิรายิ้มร้ายมุมปาก ผู้หญิงคนนี้คงอยากจะได้ตัวเขามาก มองจากสายตาที่ยั่วยวน ท่าทาง กับชุดเดรสสั้นที่หดขึ้นเกือบจะเห็นซอกขาด้านใน

"แต่ฉันไม่ต้องการผู้หญิงอย่างคุณ" แอนนี่ขยับใบหน้าออก แล้วลุกขึ้นเดินไปหาโรมที่นั่งอยู่อีกฝั่ง เรียวแขนโอบรั้งต้นคอของอีกฝ่าย พร้อมกระซิบข้างหูเขาเบา ๆ

"ไม่ต้องการจริงเหรอคะ ฉันเห็นคุณจ้องฉันตั้งแต่ฉันเดินออกมาจากห้องด้านข้างแล้วค่ะ"

"ฟังนะ ผู้หญิงอย่างเธอ จะสวยแค่ไหน ให้ฟรีฉันยังไม่เอา" วริศรายิ้มร้าย แอบซ่อนความยั่วยวน แล้วก้มลงกระซิบข้างหูของโรมอีกครั้ง

"จำคำของคุณไว้นะคะคุณโรม" ขวัญจิรานิ่งไม่ตอบกลับใด ๆ แต่เขาแปลกใจ ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงรู้จักชื่อของเขา

""