เผลอใจรักพักใจเหรอ

คำก็เด็กสองคำก็เด็ก ระวังจะตกหลุมรักเด็กอย่างผมนะครับพี่ /พี่เห็นว่าเราชื่อนานก็ไม่รู้ว่าจะนานสมชื่อหรือเปล่า

เป็นเรื่องราวของนางเอกชื่อรินรดา ที่อายุห่างกับพระเอกชื่อ กาลนานเก้าปี กาลนานเป็นน้องใหม่ในที่ทำงานของรินรดาบริษัทที่ทำเกี่ยวกับเครื่องจักรในอุตสาหรรม ด้วยความที่รินอายุมากกว่านานจึงติดเรียกเขาว่าน้องนานบวกกับความอ้อนแอ้นหน้าหวานของเขายิ่งทำให้รินมองว่าเขาน่ารักและหล่อเสมอ

แต่หารู้มั้ยว่าจริงๆ แล้ว กาลนานนี่แหละคือตัวล่าสาวๆ เลยแหละ กาลนานมีพี่ชายที่ไม่ค่อยลงรอยกันสักเท่าไหร่ชื่อนิรันด์ เขาคิดว่ากาลนานคือคนที่แย่งแฟนสาวของเขาไป จึงทำทุกวิธีทางเพื่อจะแย่งผู้หญิงของกาลนานมาบ้างและหนึ่งในนั้นก็คือรินรดา แต่จะทำสำเร็จหรือไม่และยังมีแฟนเก่ารินรดาโผล่มาอีกนี่สิ



เนื้อเรื่องบางตอน

"อ๋อ ที่เลี้ยงเหล้าผมเพราะจะให้ผมเปิดเผยตัวเองงั้นเหรอ เข้าใจละ" เขาพยักหน้ายิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์

"ม่ายช่ายสักหน่อยพี่แค่อยากเลี้ยง แต่ใครจะไปรู้ว่านายคอแข็งเอาไม่ลงขนาดนี้ เอิ๊ก" ฉันฟุบลงคาอกของเขาเมื่อเขาขยับเก้าอี้มานั่งข้างฉัน

"ถ้าผมเปิดเผยตัวจริงขึ้นมา คิดว่าพี่จะรับไม่ได้น่ะสิ" เขาพูดออกมาพร้อมใบหน้าแดงๆ ที่ขยับมาใกล้ฉัน รู้เลยว่าเขาเริ่มมีอาการตึงๆ นิดหน่อย แต่น่าเสียดายที่ฉันเริ่มเมาแล้ว

"นานมีแฟนหรือยัง" ฉันถามเขาทั้งที่ยังหลับตาอยู่

"มีแล้วครับ"

"ผู้ชายเหรอ" ฉันถามตามตรง

"อ๋อ พี่คิดว่าผมเป็นเกย์แบบนั้นสิ"

"ใช่" ฉันตอบสั้นๆ

"แบบนี้นี่เอง พี่เลยชวนผมมาดื่มเพื่อจะหลอกถามผม"

"เปล่าซะหน่อยแค่อยากเลี้ยงเฉยๆ"

"เดี๋ยวผมส่งพี่กลับบ้านดีกว่า ว่าแต่ว่าบ้านพี่อยู่ไหน" เขาดันหน้าฉันออกจากอกของเขา

"เดี๋ยวพี่นั่งแท็กซี่ไป" ฉันลุกขึ้นพร้อมทั้งตบไหล่ของเขา

"พี่เมาขนาดนี้ กลับเองไม่ได้หรอกครับ" เขาพยุงฉันมายังลานจอดรถบริษัท แอร์เย็นๆ และกลิ่นรถของเขารู้เลยว่าเขากำลังจะพาฉันมาส่งที่บ้าน



ติ๊ดดดติ๊ดดด ครืดดดดเสียงนาฬิกาปลุกในโทรศัพท์ดังขึ้น ฉันลุกขึ้นมากดปิดอย่างงัวเงีย พลางนึกประมวลผลกับเหตุการณ์เมื่อคืน เพดานห้อง ผนังห้องโทนขาวเทาสไตล์โมเดิร์นที่ฉันไม่คุ้นเคย ทำให้ฉันรีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว

"กรี๊ดดดด" หรือว่ากาลนานจะข่มขืนฉัน แต่ว่าเสื้อผ้าก็อยู่ครบแถมเขาก็ไม่ได้อยู่ในห้องนี้ด้วยแล้วเขาไปไหนกันล่ะ

ฝากติดตามนิยายเรื่องใหม่ด้วยนะคะ

เผลอใจรักพักใจเหรอ