แผนร้ายกลายรัก

ด้วยความจำเป็นต้องใช้เงิน รสนันท์จึงต้องรับงานล้วงข้อมูลสำคัญของธนหิรัญกิจ เรียลเอสเตท แต่ก็โดนท่านประธานอย่างเกริกวรรธน์วางแผนดัดหลัง และเอาคืนอย่างสาสม ซึ่งเขาไม่รู้เลยว่าตัวเองมีลูกชาย



เรื่องย่อ

เรื่องที่นางชื่นจิตคุยกับเขานั้น สร้างความตื่นเต้นให้กับเขาไม่น้อย เพราะเขาไม่รู้เหมือนกันว่าลูกชายตัวเองจะมีท่าทียังไง หากรู้ว่าเขาคือพ่อแท้ๆ ของแก ซึ่งไม่ได้อยู่บนสวรรค์ตามที่หญิงสาวได้เคยบอกไว้ ทำให้สีหน้าของเขาในตอนนี้ แสดงความกังวลอย่างชัดเจน

ไม่นานนัก เขาก็เห็นลูกชายที่อยู่ในชุดนักเรียน วิ่งออกมาจากห้องนอนด้วยรอยยิ้ม ชายหนุ่มส่งยิ้มให้น้องต้นกล้าเล็กน้อย และเผื่อไปยังแม่ของเด็ก ซึ่งอยู่ในชุดทำงานกำลังเดินตามหลังมา

"น้องต้นกล้า..... มาไหว้คุณพ่อวรรธน์เร็วลูก" ผู้เป็นยายเอ่ยบอกหลานชายด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

ทำให้ชายหนุ่มได้เห็นสีหน้าของลูกชายเปลี่ยนไป จากรอยยิ้มเปลี่ยนเป็นสงสัย ซึ่งนั้นยิ่งทำให้ใจของเขาแทบจะหล่นไปที่ตาตุ่ม แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังใจชื้น เมื่อเห็นลูกชายค่อยๆ เดินเข้ามาใกล้ตัวเอง ด้วยสีหน้าสงสัยเช่นเดิม และมาหยุดยืนตรงหน้า เขาจึงลงไปนั่งคุกเข่าที่พื้น เพื่อให้สายตาอยู่ในระดับเดียวกันกับลูกชาย

เกริกวรรธน์มองสบตากับลูกชายนิ่งนาน ใจของเขารู้สึกกระสับกระส่ายอย่างไม่มั่นใจนัก เพราะลูกชายของเขานั้นไม่ยอมเอ่ยอะไรออกมาเลย เขารู้สึกได้ถึงสายตาของหญิงสาว และนางชื่นจิต ที่ต่างก็พลอยลุ้นไปด้วย ก่อนจะเห็นลูกชายหันหน้าไปหาผู้เป็นแม่ที่อยู่ด้านหลัง

"ลุงวรรธน์ คือพ่อวรรธน์หรือครับแม่รส" น้องต้นกล้าเอ่ยถามแม่อย่างสงสัย เพราะจำได้ว่าพ่อตัวเองนั้นอยู่บนสวรรค์

คำถามของลูกชายนั้น ทำให้รสนันท์ถึงกับน้ำตารื้นขึ้นมา อย่างไม่สามารถควบคุมได้ "ใช่จ้ะ คุณพ่อกลับมาจากสวรรค์แล้ว" เธอพยายามบังคับเสียงตัวเองไม่ให้สั่น

น้องต้นกล้าหันหน้ากลับมามองชายหนุ่มเหมือนเดิม ก่อนจะปรากฏรอยยิ้มส่องสว่างทั่วทั้งใบหน้า "พ่อวรรธน์" น้ำเสียงของเด็กชายนั้นเต็มไปด้วยความตื่นเต้นยินดี พร้อมกับโผเข้ากอดร่างหนาของผู้เป็นพ่อทันที

เกริกวรรธน์รู้สึกโล่งใจอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน คำว่าพ่อที่ลูกชายเอ่ยเรียกนั้น สร้างความอิ่มเอมใจให้กับเขาไม่น้อย พลางนึกว่าความรู้สึกของคนเป็นพ่อ มันเป็นแบบนี้นี้เอง

"พ่อวรรธน์จะไม่หนีไปไหนแล้วใช่ไหมครับ" น้องต้นกล้าเอ่ยถามตามประสาเด็ก

แต่คำถามของลูกนั้น ดันไปกระทบกับใจของผู้เป็นพ่ออย่างจัง เป็นเหตุให้น้ำตาของเขาเริ่มคลอตรงเบ้าตาทันที

"ไม่..... พ่อจะไม่ไปไหนแล้วครับ" น้ำเสียงที่เปล่งออกไปนั้นสั่นเครือเล็กน้อย พร้อมกับกระชับอ้อมกอดของตัวเองให้แน่นขึ้น ด้วยความรักและหวงแหน

ภาพสองพ่อลูกที่กอดกันกลมนั้น ทำให้นางชื่นจิตและบุตรสาวต่างก็น้ำตาซึมไปตามๆ กัน

"เดี๋ยวน้องต้นกล้าไปโรงเรียนสายนะ" คุณยายเอ่ยขัดจังหวะของสองพ่อลูก

เกริกวรรธน์จึงต้องค่อยๆ ดันร่างของเด็กชายออก ก่อนจะใช้มือหนาเช็ดน้ำตาตัวเอง เพราะไม่ต้องการให้ลูกชายเห็นความอ่อนแอแบบนี้

น้องต้นกล้ามองหน้าทีละคน ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ "ทั้งพ่อวรรธน์ แม่รส และคุณยาย โดนฝุ่นเข้าตาพร้อมกันเลย"

เกริกวรรธน์รีบหันหน้าไปมองหญิงสาวและนางชื่นจิตทันที หลังจากลูกชายพูดจบ ก่อนจะเห็นรอยยิ้มน้อยๆ ของทั้งสอง ทำให้เขาพลอยยิ้มไปด้วย

"ไปโรงเรียนได้แล้วเจ้าตัวแสบ" เอ่ยบอกลูกชาย พร้อมกับยีหัวไปมาอย่างหยอกเย้า

"ต้นกล้าขอขี่หลังพ่อวรรธน์ได้ไหมครับ"

"ได้สิครับ" เกริกวรรธน์ตอบลูกชายด้วยความเต็มใจ ก่อนจะหันหลังให้ลูกชายตัวเอง