รักเกือบจะสายไป

เราทุกคนล้วนมีเรื่องที่อยากลืมอยู่ในใจ...นับหนึ่งเองก็เช่นเดียวกัน


"หนึ่งไม่หวงพี่บ้างหรอครับ ตอนพี่เล่นกีตาร์ออกจะเท่ขนาดนั้น"

นับหนึ่งพ่นลมหายใจแก้เขิน

"คนอะไร หลงตัวเองที่หนึ่ง"

"ที่สองครับ ที่หนึ่งพี่เก็บไว้หลงเด็กเอกดนตรี"

พ่อค้าขนมจีบเก็บทุกเม็ดอย่างไม่ตกหล่น คนฟังก็ได้แต่เดินนำหน้าไปด้วยความเขินอายและทำตัวไม่ถูก

ร่างบางซ้อนท้ายบิ๊กไบก์คันใหญ่ของฮาร์เปอร์กลับหอในเหมือนเช่นทุกครั้ง ก่อนจะบอกลากันพร้อมประโยคส่งเข้านอนที่ตอนนี้แทบจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของกิจวัตรแล้วด้วยรอยยิ้ม จากนั้นหญิงสาวเดินลากเท้ากลับขึ้นห้องพักของตน ในใจก็นึกว้าวุ่นถึงการรุกหลายคืบของรุ่นพี่หนุ่มหน้าหล่อไปด้วย

จีบจริงหรือแค่แกล้งเขย่าหัวใจเราเล่นกันล่ะเนี่ย

นับหนึ่งหัวจะปวด !!




"ใช่ ใครบ้างล่ะที่โง่ไม่เลือกเงินน่ะ"


"พี่ก็คิดไว้อยู่แล้วละ ว่าคนอย่างหนึ่งคงซื้อได้ด้วยเงิน

พี่มันโง่เองที่ตีค่าความรักของเราเอาไว้ สูงกว่านั้น

หนึ่งก็เป็นแค่คนเห็นแก่เงินคนหนึ่งจริง ๆ อย่างที่ใครเขาว่านั่นแหละ"

ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้าง เป็นโทนเสียงที่นับหนึ่งไม่เคยได้ยินมาก่อน



ฝากแฝดพี่ปีกับน้องเดือนด้วยนะคะ