เศษรักของตัวร้าย

เพราะอุบัติเหตุหัวกระแทกจนเกือบตายดับ ทำให้ความทรงจำในหนหลังของอาจารย์สถาปัตย์ 'ลู่เหยา' หลงเหลือเพียงความว่างเปล่า ครั้นตั้งหลักจะเริ่มต้นชีวิตใหม่สวรรค์ก็ดันเตะตัดขา ฟ้าแช่งลิขิตและผีก็ยังตามมาผลัก!

เธอพลาดท่าถูก 'กู้เหว่ยถาง' ขุนศึกผู้บัญชาการกองทัพแห่งมณฑลเหนือล่วงเกินจนเสียเกียรติ ลงเอยด้วยการตกเป็นภรรยาแสนชังของเขา กระทั่งมีวาสนาได้ให้กำเนิดทายาทตัวกลมๆ แก้มป่องๆ ประหนึ่งก้อนแป้งน้อย ทว่าการเพ้อฝันให้บุรุษผู้นี้ยินดีเจียดแบ่งเศษรักให้แก่เธอกับลูกดูจะเป็นเรื่องที่ไกลตัวแบบสุดกู่

"อย่านะคะท่านนายพล! คุณปล่อยลูกนะ ห้ามตีหล่อนเด็ดขาด!"

บรรดาญาติๆ เทียวจิกกัดหวังกำจัดเธอให้พ้นจากสกุลกู้ ไหนจะน้องสะใภ้ผู้ชิงดีชิงเด่นจ้องจะคาบสามีของเธอไปกกกอด ซ้ำร้ายเขายังตราหน้าแม่ของลูกว่าเป็นดอกบัวขาวไร้ยางอายที่ลอบคบชู้สู่ชาย ป้ายสีกันแบบไม่มีหลักฐาน จะมีก็แต่ปากดีๆ ของกู้เหว่ยถาง

สุดแสนจะฉาวโฉ่เลยนะพ่อ! ใครก็ได้ช่วยเอาไอ้หมอนี่ไปเก็บที

"ผมสามารถหย่าขาดจากคุณได้ทุกเวลา...ต่อให้คุณนายจะมีลูกกับผมอีกสักกี่คน เด็กนั่นก็ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกดีกับภรรยา แล้วถ้าพลาดตั้งครรภ์จงรู้เอาไว้ซะว่าคุณกำลังสร้างความวุ่นวายให้บ้านหลังนี้ มีเด็กอ่อนเพิ่มมาอีกสักคนผมรำคาญเสียงร้อง"

ฟังเขาพูดเข้าสิ นายพลงี่เง่า! งั้นเชิญเขาอยู่แบบหัวเดียวกระเทียมลีบไปเลยไป เพียงมีดาวนำโชคดวงมหึมาเช่น 'หวาหว่าน' คอยยิ้มแป้นอยู่เคียงข้างหม่าม๊าในทุกๆ วัน สามีวายร้ายอย่างผู้บัญชาการทหารก็ตกกระป๋องเป็นได้แค่ธาตุอากาศไร้ตัวตน

แต่ใครเล่าจะคาดคิด...ว่าในวันที่เธอกับลูกน้อยพร้อมก้าวออกไปจากชีวิตของเขา ชายผู้อำมหิตเลือดเย็นจะยอมวางศักดิ์ศรีลงแทบเท้าและคุกเข่าอยู่ต่อหน้าเธอ

"พี่อยากอยู่กับเธอ อยากอยู่กับลูก...อย่าทิ้งพี่ไป"

เอ้า!! ไม่เหมือนที่คุยกันไว้นี่นา （￣□￣；）!?