ตะวันร้อยใจรัก

เมื่อการแต่งงานแบบไม่ได้ตั้ง จะทำให้นิยามของความรักที่ว่า 'รักแท้แพ้ใกล้ชิด' เป็นจริงหรือไม่

"คุณเปลี่ยนกลิ่นครีมอาบน้ำใหม่เหรอ" เสียงทุ้มถามขณะที่กำลังทำหน้าที่ของตัวเองอย่างตั้งอกตั้งใจ
"กลิ่นเดิมที่เคยใช้ตอนที่ไปซื้อมันหมด ฉันเลยเลือกกลิ่นนี้มาแทน ไม่หอมเหรอ"
ไม่เพียงพูดเปล่า หนึ่งฤทัยยังยกแขนของตัวขึ้นดมซึ่งเป็นยี่ห้อเดิมเพียงแต่คนละกลิ่น
"ผมแค่รู้สึกไม่คุ้นน่ะ" เขาว่า
"เอาไว้ฉันจะบอกให้หวานหาซื้อกลิ่นเดิมมาให้ ฉันก็ชอบกลิ่นนั้นมากกว่าเหมือนกัน"
เธอมองนภเกตน์ผ่านกระจก เขาก็มองมาเป็นระยะๆ จนเธอต้องหลบสายตาอยู่บ่อยครั้ง จึงไม่ทันได้สังเกตว่าอีกฝ่ายหยุดภารกิจที่ทำอยู่ไปได้สักพัก กระทั่งเขาเกยคางลงมาบนไหล่บาง เงาสะท้อนในกระจกมีภาพนภเกตน์กำลังโอบกอดเธอไว้จากทางด้านหลัง
"กลิ่นไหนก็หอมหมดแหละผมว่า"
เขาทอดเสียงนุ่มอ่อนโยนกว่าปกติที่เคยได้ยิน ริมฝีปากหยักได้รูปยกยิ้มขึ้นน้อยๆ ตรงมุมปาก นัยต์ตาเขาพราวระยิบจนเธอรู้สึกใจเต้นแรง ม้วนท้องน้อยอย่างน่าแปลก เธอไม่ชอบเวลาที่นภเกตน์มองเธอแบบนี้เลย เพราะมันทำให้เธอวางสีหน้าไม่ถูก
"เอ่อ ฉันง่วงแล้วนะ รู้สึกเหนื่อยๆ" วันนี้เธอกับนภเกตน์ต้องพาแขกเดินดูทั่วรีสอร์ต ซึ่งเป็นตัวแทนจากสำนักงานการท่องเที่ยวที่สนใจจะมาดูรีสอร์ตเคียงตะวัน ทำเอาเธอกับชายหนุ่มต้องวุ่นวายกับการต้อนรับเพื่อที่ให้ทางฝ่ายนั้นประทับใจ เพราะมันจะมีประโยชน์ต่อรีสอร์ตอยู่มากทีเดียว
"ครับ.."
พอสิ้นคำ ร่างของหนึ่งฤทัยก็ลอยหวือขึ้นไปอยู่บนท่อนแขนแข็งแรงอย่างไม่ทันตั้งตัว
"ไม่ถึงกับต้องอุ้มก็ได้..."
เขาทำเพียงยกยิ้มให้ แต่เพียงครู่เดียวแผ่นหลังบางก็สัมผัสได้ถึงความเย็นของที่นอนนุ่ม หนึ่งฤทัยใจเต้นไม่เป็นส่ำ ขณะที่นภเกตน์วางเธอลงไปบนที่นอนแล้วตามลงมาทาบทับ เขาใช้มือค้ำไว้บนที่นอนกักขังไม่ให้เธอมีทางหนี ดวงตาคมวาววับทำเอาเธอรู้สึกร้อนๆหนาวๆขึ้นมา รู้สึกว่าวันนี้ชายหนุ่มแปลกไปมาก
"ที่นอนนายอยู่ฝั่งโน่น.."
หญิงสาวดันแผงอกหนาเอาไว้ กลิ่นครีมอาบน้ำหอมสะอาดของเขาทำให้รู้สึกประหม่าและปั่นป่วนใจไม่น้อย
เธอสบตาเขาอย่างหาคำตอบในการกระทำแบบนี้ เหมือนมีกระแสอะไรบางอย่างที่ทำให้รู้สึกคิดไปไกล
"แต่วันนี้ผมอยากนอนฝั่งเดียวกับคุณ"