ชาติก่อนผมหักอกมัน...มาชาตินี้มันเลยทำผมกลับ

เพราะเวรกรรมที่เคยทำร่วมกันมาในอดีตทำให้ชาตินี้เราสองคนต่างต้องมาชดใช้ให้กันและกัน ความรักที่แสนเจ็บปวดเพราะใครอีกคนมอบให้แค่ความหวังลมๆแล้งๆ"ธรณ์พี่ว่าเราหยุดความสัมพันธ์ไว้แค่นี้ดีกว่าไหม"
**********
ตัวอย่างเนื้อหาในเรื่อง
ใครจะไปรู้ว่าอีกคนเข้าหาเพราะเป็นห่วงด้วยความรู้สึกผิดที่มีในอดีตชาติจนถึงปัจจุบันในภพชาติใหม่ แต่อีกคนแสร้งเป็นสนใจแค่หลอกให้อีกฝ่ายตายใจเพื่อให้ได้สิ่งที่หวังและต้องการโดยที่ไม่สนว่าสุดท้ายแล้วอีกฝ่ายจะรู้สึกยังไง...
"พี่ว่าเราหยุดความสัมพันธ์ไว้แค่นี้ดีกว่าไหม" เขาจ้องเข้าไปนัยน์ตาสีฟ้านั้นแล้วเฉไปทางอื่นไม่กล้าสบตานานเพราะสิ่งที่เขาพูดออกไปมันน่าจะกระทบจิตใจของธรณ์ไม่มากก็น้อย
"เพราะอะไร" นัยน์ตานั้นเริ่มวูบไหว ประโยคนั้นทำให้หัวใจเขาเหมือนหยุดเต้น คล้ายหอกหลายสิบเล่มทิ่มแทงมาที่หัวใจและเขาเหมือนคนจะตายในไม่ช้าหลังจากนี้
"พี่ขอโทษที่ไม่ได้จริงจังตั้งแต่แรก"
"เรื่องที่ผ่านมาคืออะไร" มือเท้าและทั้งตัวของเขาเริ่มชาช้าๆ ไปจนทั่วร่าง เราทำทุกอย่างไม่ต่างจากแฟน กินข้าวด้วยกัน นอนด้วยกันหรือแม้แต่เอ่ยคำหวานๆ ให้กัน จะบอกว่าที่ผ่านมาอีกฝ่ายแค่เล่นสนุกกับเขาและให้ความหวังกันแค่นั้นใช่ไหม
"พี่ก็ผู้ชายคนหนึ่งตอนอยากได้ก็ต้องดูแลดีเป็นธรรมดา" ติณณ์เชื่อว่าทุกคนก็เป็นไม่ใช่แค่เขาหรอก เขายังไม่แน่ใจด้วยซ้ำระหว่างตนกับธรณ์คือความรักหรือความใคร่ หรือแค่หลงในเซ็กส์ที่เขาไม่เคยได้จากใคร
"ผมคิดว่าพี่จะเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อน แต่ผมคิดผิดพี่แม่งเหี้ย!!กว่าเดิม"
"พี่ไม่มีอะไรจะแก้ตัว"