ดิบ

เพชรกล้า...พ่อเลี้ยงคนดิบที่แพ้ทางแม่เด็กดื้อตัวดี
มุกตาภา...สาวน้อยตัวดีที่มีปมในใจ
------------------------------------------------------------------------------------
“ไอ้จอม”
“ครับ พ่อเลี้ยง” จอมเดินเข้ามาใกล้นายที่มานั่งที่หัวโต๊ะ
“เด็กใหม่เป็นไงบ้าง”
มุกตาภาที่กำลังยกจานข้าวมาเสิร์ฟที่อีกข้างถึงกับนึกหมั่นไส้ นี่ใจคอเขาจะให้คนวิจารณ์เธอตรงๆ ต่อหน้ากันเลยใช่ไหม
คงคิดล่ะสิว่าเธอเป็นเด็กไม่ดี
“คน...”
“จุ๊! จุ๊!”
ดูเขาทำสิ ดักคอเธอขึ้นมาด้วยเสียงห้ามไม่ให้เธอพูด
บ้าบอที่สุด!
“อ้าว...ว่าไงล่ะ” เพชรกล้าสบตากับไอ้จอมที่กำลังมองสาวตาฉ่ำ ไอ้อ่อนเอ๊ย!
“น้องมุกตั้งใจทำงานครับพ่อเลี้ยง อาหารพวกนี้ก็น้องมุกทำครับ”
ตามคำสั่งพี่จอมว่าพ่อเลี้ยงคนเถื่อนคนนี้ชอบกินกะเพราไข่ดาวเผ็ดๆ เนื้อต้องอกไก่ พริกต้องผสมกันสามชนิด ทั้งหอมทั้งเผ็ด ไข่ดาวต้องกรอบ แต่ต้องไม่สุก ไข่แดงเป็นยางมะตูม ง่ายอะไรกัน เรื่องเยอะจะตาย
เธอมองคนที่หั่นไข่ เสียงดังกร๊วม เป็นไง คนมันมีพรสวรรค์อะนะ
“ไอ้จอม...” เพชรกล้าเรียกคนที่หันไปยิ้มให้กัน
ดูเข้ากันได้ดีเป็นปี่เป็นขลุ่ย
“ครับ พ่อเลี้ยง”
“แม่มึงมีน้องสาวให้มึงตั้งแต่เมื่อไหร่”
จอมเหวอกับสิ่งที่ได้ยิน มุกตาภาก็อ้าปากค้าง
“ผม...เรียกว่านายหญิงหรือแม่เลี้ยงมุกดีไหมครับ”
นายหญิง
แม่เลี้ยง
“อี๋!” พอคิดตามก็ยิ่งตาเบิกกว้าง นี่มันอะไรกันเธอไม่ใช่เมียเขานะ
“เป็นอะไร ร้องออกมาหรือท้องแล้ว!” เขาหันไปถามคนที่ร้องราวกับรังเกียจกันซะเต็มประดา
เขาคือผู้มีพระคุณนะยายเด็กบ้า!
จอมได้แต่ก้มหน้า ลอบยิ้มกับสิ่งที่ได้ยิน เห็นทีพ่อเลี้ยงจะมีเมียก็คราวนี้
“แม่เลี้ยงมุกจะไม่นั่งรับประทานข้าวด้วยกันเหรอครับ”
เธอมองคนที่กล้าผายมือเชื้อเชิญให้เธอนั่งลงข้างๆ กัน
พี่จอมก็กุลีกุจอหาจานข้าวมาวางให้
“หนูจะไปกินในครัวกับพี่จอม!”
“ฉันให้เธอเลือกเหรอ”
คราวนี้พี่จอมอ้อมมาลากเก้าอี้ให้แล้วก็ดันเธอให้นั่งลง
“เผด็จการ!”
“ปากมาก! เอาแต่ใจ!”
นี่เขาว่าเธอเหรอคนบ้า!
“บ้าอำนาจ ชอบออกคำสั่ง!”
“ดื้อด้าน พูดจาไม่รู้เรื่อง!”
จอมว่าอีกไม่นาน นายหนูตัวน้อยๆ ต้องออกมาวิ่งเล่นหลายคนแน่
“ทานครับแม่เลี้ยง”