รักที่ไร้ตัวตน

ยิ่งรักมาก เธอก็ยิ่งเลือนหาย ความรักของเธอเต็มหัวใจ แต่ความรักของเขากำลังอิ่มตัวและตัวตนของเธอกำลังจางหายลงไปทุกที
*************************
"ยินดีด้วยค่ะ คุณกำลังตั้งครรภ์นะคะ"

คำยินดีนั้นกลับไม่ใช่ความดีใจของวาสิตา เธอไม่ได้คิดว่าจะต้องนั่งฟังคำยืนยันจากคุณหมอเพียงลำพัง เก้าอี้ว่างข้าง ๆ ตัวที่เธอนั่ง ควรมีตรีวิชย์นั่งอยู่ตรงนั้น และเขาคงจะหันมากอดเธอเมื่อได้ยินประโยคของคุณหมอ แต่ตอนนี้ ทุกอย่างกลับมีแค่ความว่างเปล่า

*********************
"คนที่พร้อมจะเข้าใจทุกอย่าง ไม่งอแง ไม่งี่เง่า แต่พอเรียกร้องขึ้นมาแค่เพียงครั้งเดียว ก็กลายเป็นคนน่ารำคาญ วาเข้าใจพี่มาตลอด แต่ตอนนี้ ตอนที่วากำลังเสียใจ กำลังงี่เง่า งอแง เพื่อเรียกร้องความมีตัวตนของตัวเองกลับมา ทำไมพี่ไม่พยายามจะเข้าใจวาบ้างละคะ"

เธอพูดจบแล้ว และเธอกำลังรอฟังคำตอบจากผู้ชายที่เธอรักจนสุดหัวใจ ตรีวิชย์ไม่เห็นค่าในตัวเธอมานานมากแล้ว ครั้งนี้ที่เธออ้อนวอนขอความเห็นใจ เธอก็หวังว่า เขาจะเห็นค่าในความรักของเธอ

"ถ้าเรื่องแค่นี้วายังคิดมากจนกลายเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้ได้ แล้วคำว่าครอบครัวมันจะมีความสุขได้ยังไง ถ้าวาเก็บทุกเรื่องมาเป็นปัญหาไปซะหมด แล้วเราสองคนจะใช้ชีวิตด้วยกันได้งั้นเหรอ"

แต่เปล่าเลย แม้น้ำตาของเธอจะไหลจนแทบจะเป็นสายเลือด ตรีวิชย์ก็ยังไม่ให้ค่าคำอ้อนวอนของเธอเลยสักนิด
***********
#ไม่มีนอกกายนอกใจ
#จบฟีลกู้ด