โค้ชรักขอพักใจ

เป็นแฟนที่ดีได้ แต่เป็นสามีที่ดีให้ใครไม่ได้หรอก...

'คุณาธิป' มีความหลังฝังใจกับคำคำนี้ราวกับมันคือแผลที่รักษาไม่หาย ความเสียใจทำให้เขาเมามาย พูดจาว่าร้ายแถมยังด่าทอคนที่กล้าเตือนสติเขาอย่าง 'กณิกา' เหตุการณ์ในวันนั้นทำให้เธอผิดหวังในตัวเขามาก และมันก็มากจนทำให้เธอไม่อาจอยู่ร่วมชายคากับเขาได้อีก

เธอหายไปจากชีวิตเขาห้าปี และคงไม่ยอมกลับมาเจอหน้า คุณาธิปคิดและสรุปเช่นนั้น เพราะตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา กณิกาพยายามหนีหน้าและหายตัวไปราวกับเราไม่รู้จักกัน ไม่เห็นแก่ความผูกพัน ไม่เห็นแก่คำสัญญาใดๆ ที่มี

แต่แล้ววันหนึ่งก็มีเหตุสำคัญทำให้กณิกาต้องกลับมาเข้ามาในสวนกลอยใจอีกครั้ง เขาจึงใช้ความจำเป็นที่ว่าบีบให้เธออยู่ร่วมชายคา ขอโทษ งอนง้อ ทำเหมือนว่าเราสองคนยังเป็นพี่น้องที่ดีต่อกัน ซึ่งอันที่จริงก็อาจจะเป็นเช่นนั้นหากใครบางคนไม่คิดเกินเลยไปไกลกว่าคำว่า 'พี่น้อง' ดั่งที่ควรจะเป็น

พี่น้องงั้นเหรอ... พี่น้องท้องชนกันน่ะสิไม่ว่า!
อดีตนักฟุตบอลที่ผันตัวมาเป็นโค้ชอยากหัวเราะให้กับคำนิยามที่ว่าแทบขาดใจ!

**********
นิยายเรื่องนี้ค่อนข้างเรียบง่าย แม้จะเป็นอาชีพแปลกใหม่สำหรับผู้เขียนในการเขียนนิยาย โปรดโหลดตัวอย่างก่อนซื้อนะคะ