รักอันตราย ของนายมาเฟีย

"ผมยอมทำทุกอย่างครับ หรือจะให้ผมไปทำงานเป็นคนใช้ ที่บ้านของคุณสิงห์ หลังเลิกงานก็ได้ครับ ขอแค่คุณสิงห์ อนุมัติเงินก้อนนี้เท่านั้น"
"คนใช้ที่บ้านเยอะพอแล้ว ไม่ต้องการคนใช้เพิ่ม แต่ฉันมีงานอย่างอื่นให้เธอทำ"
"งานอะไรผมก็ยอมทำทั้งนั้นครับ คุณสิงห์บอกผมมาได้เลย"
"เป็นนายบำเรอให้ฉัน และคอยอยู่ข้างฉันกันทุกคนที่จะเข้าหาฉัน ในฐานะคนรักของฉัน เรียกง่าย ๆคือเป็นไม้กันหมาให้ฉัน"

สายธารถึงกับหน้าถอดสี เมื่อได้ฟังสิ่งที่สิงห์นรินทร์บอก เป็นนายบำเรอให้สิงห์นรินทร์อย่างนั้นเหรอ เขาจะไปทำแบบนั้นได้ยังไงกัน ในเมื่อตั้งแต่เกิดมาจนอายุขนาดนี้ เขายังไม่เคยมีอะไรกับใครเลย ถ้าเขาไปเป็นนายบำเรอให้กับผู้ชายตรงหน้า นั่นก็เท่ากับว่า เขาต้องเสียความบริสุทธิ์ ที่หวงแหนมาตลอดให้กับเจ้านายสุดหล่อที่นั่งอยู่ตรงหน้าเขาอย่างนั้นเหรอ
"ว่ายังไง งานง่าย ๆแค่นี้ ทำได้ไหม" สิงห์นรินทร์ยังคงเร่งเร้าคนตรงหน้าต่อ
"คุณสิงห์ให้ผมทำอย่างอื่นเถอะนะครับ งานแบบนี้ผมไม่ถนัด ผมไม่เคยมีประสบการณ์ อาจจะทำงานนี้ได้ไม่ดี" สายธารพยายามต่อรองคนตรงหน้า เผื่อว่าอีกฝ่ายจะเปลี่ยนใจ
"ฉันไม่ซีเรียสเรื่องนั้นหรอก เรื่องแบบนี้มันฝึกกันได้ ถ้าเธอยอมรับปาก ฉันจะเซ็นเช็คให้เธอ 5 ล้าน บ้านหนึ่งหลัง พร้อมกับคนที่คอยดูแลแม่ของเธอเป็นอย่างดี แลกกับการที่เธอต้องมาเป็นนายบำเรอให้ฉัน 1 ปี โดยที่เธอไม่ต้องคืนเงินฉันเลยแม้แต่บาทเดียว นอกจากที่จะได้เงินไปรักษาแม่แล้ว ยังได้เงินไว้ใช้จ่าย เพื่อบำรุงสุขภาพแม่ของเธอหลังจากออกจากโรงพยาบาลด้วย"
"ถ้าผมยอมรับเงื่อนไข ของคุณสิงห์ ผมจะได้ทุกอย่าง ตามที่คุณสิงห์พูดใช่ไหมครับ" หลังจากที่ใช้ความคิดอยู่นาน ในที่สุดสายธารก็ตัดสินใจถามเจ้านายเขาออกไปเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง จนทำให้สิงห์นรินทร์ ถึงกับยกยิ้ม และหัวเราะออกมาในลำคอเบาๆ เมื่อได้ยินสิ่งที่คนตรงหน้าพูด
"หึหึ เธอจะได้ทุกอย่างตามที่ฉันบอก ไม่มีขาดตกบกพร่องแม้แต่อย่างเดียว"