สยบรักเจ้าพ่อแสนชัง { S1 }

กี่ครั้งแล้วที่เธอต้องกลืนคำว่าศักดิ์ศรีลงคอตัวเองแล้วเข้าไปขอความช่วยเหลือจากฟ่งแถมเขายังไม่ได้ช่วยเปล่า แต่มันต้องแลกมากับคำพูดดูถูกเหยียดหยันมากมายทั้งทางสายตาและคำพูด ทุกวันนี้แม้แต่แม่บ้านยังไม่ให้ความเคารพเธอเลยด้วยซ้ำ

แชมเปญเหมือนตัวคนเดียว จะหันไปทางไหนก็เหมือนอยู่ในดงฝูงแร้งฝูงกา ไม่มีสักสายตาที่มองมาอย่างเป็นมิตร

มันทรมานแต่ก็ทำได้แค่นอนร้องไห้เงียบ ๆ คนเดียวแล้วหลับไปพร้อมกับคราบน้ำตาแทบจะทุกคืน

สุดท้ายสองขาก็มาหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้องของฟ่ง เธอยกมือที่เหนื่อยอ่อนขึ้นมาเคาะเบา ๆ เพียงแค่ไม่กี่อึดใจบานประตูก็ถูกเปิดออก

ไม่มีสักประโยคที่ถูกเปล่งออกมาจากริมฝีปากหยักลึกคู่นั้น เขาคงกำลังมองเธออย่างเหยียดหยันเหมือนที่ชอบทำแต่ก็ไม่ได้เงยหน้าขึ้นไปสบตา

"คือ.." อยู่ ๆ ปากมันก็หนักขึ้นมา ความรู้สึกตอนนี้เหมือนมีก้อนแข็ง ๆ มาจุกอยู่ที่ลำคอ

"จะมาขอเงิน?" ฟ่งเบนสายตาลงต่ำมองคนที่เอาแต่ยืนก้มหน้านิ่ง มันจะมีสักกี่เหตุผลที่ทำให้คนหยิ่งทระนงอย่างแชมเปญมายืนอยู่หน้าห้องเขาได้

"แค่จะยืม แล้วเดี๋ยวหามาคืนให้"

"ถ้าฉันคิดติดเป็นหนี้จริง ๆ เธอจะมีปัญญาหามาจ่ายไหวเหรอ"

แชมเปญกลืนน้ำลายที่เหนียวหนืดลงคอหลังจากที่ได้ฟัง มันก็ถูกอย่างที่เขาว่าเพราะครอบครัวตระกูลหวางมีบุญคุณกับเธอมากจริง ๆ

"จะพยายามหามาคืนให้"

"หึ พูดง่ายดี" ฟ่งเค้นเสียงหัวเราะ เขารู้ถึงเบื้องหลังชีวิตของผู้หญิงคนนี้ดี ทั้งเรื่องที่บ้านกำลังจะล้มละลายแล้วก็เรื่องนิสัยแม่ของเธอ "ถ้าอยากได้เงินก็ร้องไห้ออกมาสิ"

"น้ำตาของเธอแลกกับเงินของฉัน ว่าไงยังอยากได้อยู่มั้ย?" ใบหน้าหล่อคมเหยียดยิ้มชั่วร้าย เขาดูมีความสุขทุกครั้งที่ได้เห็นสีหน้าไร้ซึ่งหนทางต่อสู้ของเหยื่อที่ยืนตัวสั่นอยู่ตรงหน้า เขาเห็นดวงตาที่แดงก่ำของแชมเปญตั้งแต่แรกที่เปิดประตู ดูท่ายัยนี่จะแอบนั่งร้องไห้คนเดียวโดยที่เขาไม่ได้เห็น มันขัดใจ คืนนี้คงนอนไม่หลับถ้าไม่ได้เห็นน้ำตาของผู้หญิงคนนี้