วุ่นรักคุณตำรวจ

ใครว่าภารกิจลับกับความรักมันไปด้วยกันไม่ได้ แต่เขาจับว่าที่แม่ยายขาไพ่ไปแล้วนี่สิ แล้วความรักของเขากับเธอจะสมหวังไหมนะ

ที่โรงพยาบาล รถพยาบาลนำผู้บาดเจ็บมาส่งหลายรายตั้งแต่อาการเล็กๆน้อยๆจนถึงแขนหักขาหักก็มี แต่ที่ดูจากอาการของคนไข้แล้วที่หนักที่สุดก็เห็นจะเป็นคนไข้ที่โดนคนร้ายยิงมานี่แหละ

สถานการณ์ที่โรงพยาบาลตอนนี้วุ่นวายมาก ผู้คนขวักไขว่ไปมาทั้งญาติที่ตกอกตกใจและคนไข้ที่ร้องด้วยความเจ็บปวด

ผู้กองจอมทัพนอนอยู่บนเปลพยาบาล ถูกเคลื่อนย้ายขึ้นเตียงคนไข้เนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือด และแล้วมือนุ่มก็เข้ามาจับที่ตัวเขา

ฟ้าใสเห็นจอมทัพเลือดโชกไปทั้งตัวก็อดตกใจไม่ได้ "คุณผู้กอง คุณไปโดนอะไรมา"

ผู้กองจอมทัพเห็นใบหน้าสวยๆแล้วก็ชื่นใจยินดีให้ความร่วมมือเต็มที่ เสื้อเกราะกันกระสุนกับเข็มขัดติดอุปกรณ์จ่าแหลมนำไปเก็บไว้อย่างดีไม่ต้องห่วง

"จับคนร้ายเมื่อเช้า กระสุนเฉี่ยวครับคุณพยาบาล"

ฟ้าใสเห็นว่าเลือดเขาออกมากเหลือเกิน กลัวจะช็อคหมดสติ

"อดทนไว้นะคะเดี๋ยวฉันทำแผลให้ค่ะ ขอดูแผลก่อนนะคะ"

"ซ้ายครับ ใกล้หัวใจ โดนยิงข้างซ้ายพอดีเลย แต่ไม่โดน"

"ถ้าโดนหัวใจ คุณคงได้ไปอยู่ห้องชันสูตรแล้วค่ะคุณตำรวจ"

"ผมไม่ยอมตายง่ายๆหรอก ขี้เกียจตอบคำถามท่านยมว่าทำไมถึงยังไม่มีเมีย ผมอายท่าน"

นัยน์ตาหวานกรอกไปมาเก็บอาการเขิน อะไรของเขาเนี่ยแล้วนี่เธอจะเขินทำไม เขายังไม่มีเมีย ก็ไม่เห็นจะเกี่ยวกับเธอสักนิด

แล้วทำไมเขาต้องบอกเธอด้วย...

บ้า...

ฟ้าใสพยายามที่จะไม่สนใจสายตาของผู้กองจอมทัพ ถอดชุดตำรวจออกทำความสะอาดบาดแผลเช็ดคราบเลือดออกจากร่างกายให้หมดก่อน ค่อยฆ่าเชื้อ ดูจากลักษณะบาดแผลที่แค่ถากๆแผลยังใหญ่ขนาดนี้ ถ้ากระสุนฝังในเธอไม่อยากจะนึก

ขณะที่เธอคีบสำลีจุ่มในน้ำเกลือล้างแผล เช็ดรอบบาดแผลอย่างเบามือ คนตัวใหญ่ก็ร้องออกมาซะเสียงดัง

"โอ๊ย...โอ๊ย...โอ๊ย...เจ็บจังครับคุณพยาบาล แสบด้วย มียาสลบไหมครับ ผมอยากหลับจะได้ไม่รู้สึกอะไร"

เสียงร้องโหยหวนดังไปทั่วบริเวณ ทำให้ผู้คนต่างหันมามองมาทางเขากับเธอเป็นตาเดียวกัน จนเธอต้องดุเขา

"เงียบๆหน่อยค่ะคุณตำรวจ เดี๋ยวใครเขาก็หาว่าพยาบาลจะฆ่าคนไข้เอาได้ อดทนหน่อย แสบนิดเดียวเองค่ะ"

ไม่นิดไม่หน่อยหรอก เขาแสบจี๊ด ใจแทบขาดรอนรอน...

ดุเขาแล้วเธอยังคงทำความสะอาดบาดแผลต่อไป ถึงแม้ว่าเขาจะเงียบก็จริงแต่เธอรู้สึกได้ว่าสายตาคมคู่นั้นจับจ้องที่ใบหน้าของเธอตลอดเวลาเช่นกัน

ขณะที่เขาพยายามข่มความเจ็บและความกลัวเข็มสารพัดชนิดของคุณพยาบาล ภายใต้หน้ากากอนามัยที่เห็นแต่ลูกตา เขาเห็นนะว่าเธอยิ้มตอนที่เขาร้องโหยหวน

"ต้องเย็บแผลนะคะ เดี๋ยวฉันฉีดยาชาให้ แผลยาวหน่อยนะคะประมาณสิบกว่าเข็ม"

จอมทัพได้ยินแล้วเห็นภาพของเข็มโค้งๆกับด้าย ที่เกี่ยวบาดแผลสดๆขึ้นมาในสมอง รู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งหัวใจ พาลจะเป็นลมเสียให้ได้ ถึงแม้ว่าเขาจะบู๊มานักต่อนัก แต่ไม่เคยถึงกับเลือดตกยางออกแบบนี้มาก่อน

"สิบเข็มเลยนะแม่จ๋าคราวนี้ จอมจะไหวบ่น้อ"